Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Bay Samir, benim için pek heyecan yaratmayan bir hikayeye sahip. Oyunda Memur Bay Samir'in neden bir plastik mankene ilgi duyduğunun altı çizilse de güçsüz ve yavan motivasyonu söz konusu Aslında sosyalfobisinin olduğunu anladığımız ana karakterin oyun boyunca neredeyse hiçbir dönüşüm gerçekleştirmeden finalize etmesi bahsettiğim yavan bir sonu tanımlıyor. Aslında iki boyutlu diyebiliriz. Plastik mankenle olan ilişkisinden bir dönüşüm gerçekleşse üç boyuttan konuşabilirdik. Oyun, konvansiyonel diyebileceğimiz kathartik bir müzik ve tirad ile seyircimizin pek seveceği bir sonla da tamamlanıyor. Gökhan Gürün diğer karakterleri oynarken kendine daha fazla alan yaratabilirdi ve neden tek kostümle bunu gerçekleştirdi anlayamadım. Oyunculuğunda da benzer tek düzelik söz konusu. Bence bu düşünülebilir. Ödüllerden anlaşıldığı kadarıyla seyircimiz efor sarfeden oyuncuyu seviyor. Kerim Ürün epey yürüyor ve koşuyor. Ve nacizane önerim oyun sabit bir alanda oynandığı için büyük sahneyi aksiyon anlamında dolduramıyor. Küçük salonlar buna daha uygun.
Belirtmem gerekir ki oyun hakkında kayda değer cümleler kurmak istemiyorum. Birkaç ismin hayran kitlesi için aynı mutfaktan çıkarılarak ortaya konulan ve fahiş bedellerde seyircilerin tüketimine sunulan oyunlardaki alışılagelmişlikle karşılaşacağımı biliyordum. Aşık Shakespeare’i her şeyden biraz olmaya çalışırken hiçbir şey olunmadığının örneği biçiminde görmelisiniz. Zira ülkemiz tiyatrosunda bu oyunların yüceltilmesi, sonuç itibarıyla gelinen vahim durumu gözler önüne serecektir.
Sevgili Arsız Ölüm - Dirmit / Tiyatro Hemhâl