Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Oyunu 22 Eylül 2024 akşamı Zorlu PSM'de izledim. Afife, hiç şüphesiz Türk tiyatrosu için çok kıymetli bir karakter. Onun hikayesini böyle bir kadro ve prodüksiyonla izlemek oldukça heyecan verici olacak diye düşünmüştüm ki... benim açımdan büyük bir hayal kırıklığı oldu. Hikayenin anlatılış biçimini beğenmedim, bence ortada bir hikaye bütünlüğü de yoktu. Oyunculukların hepsi çok başarılıydı, özellikle Necip Memili öne çıkıyordu. Ancak dediğim gibi, ortada bir hikaye değil, anlam bütünlüğü olmayan mesajlar vardı. Bora Akkaş'ın canlandırdığı karakterin (o da niye besteci Selahattin Pınar değildi anlamak mümkün değil) alakasız bir biçimde ve yerde ayet-i kerime okuması, okuma şekli vs. beni çok rahatsız etti. Ayrıca yenilikçi olmak adına sanırım araya sokulmuş olan crossdresser mı desem dragqueen mi acaba o yüzyılın İstanbul'unda hangi gece mekanında sahneye çıkıyordu çok merak ettim. Yorumum biraz sert oldu, farkındayım; emeğe saygısızlık etmek de istemiyorum ancak bu kadar -elbette bence- abartılı öven yorum okuduktan sonra kendimi tutamadım. Ünlü oyuncuları topla, prodüksiyona çokça para yatır, güçlü bir reklam çalışması yap, al sana tiyatro... olmuyor maalesef.
Beyoğluda fransız lisede seyrettim, geçerken tesadüf kalabalığı gördüm orda sahne olduğunu bilmiyordum çok iyi denkgeldi. Yolumun üstünde bir tiyatro daha öğrenmiş oldum. Keyifli bir akşamdı. Lisenin binası bahçesi çok güzeldi. Enteresan ilginç bir oyundu. Oyuncular fişek gibiydi. O kapılar nasıl öyle kullandılar hayran olmamak elde deyildi. Konusuda tam olarak her gün yaşadıklarımız. Çok eylenceli başladı oyun sonlara doğru içimiz burkuldu. Gençlerin dertlerini anlattığı yerlerden etkilendim. Kameralarıda çok iyi kullanmışlardı. Güzel vakit geçirdim.
Gölge Otobanı / Tiyatro Watt