Malesef oyun, zayıf bir metne sahip. Mesaj verme kaygısı o kadar baskın ki, karakterler ve olay örgüsü bu amaca hizmet etmek için eğilip bükülmüş. Bu durum, eserin hayatın olağan akışına aykırı, yapay bir formatta sahnelenmesine neden olmuş. Seyirci, karakterlerin kim olduklarını ve özelliklerini kavrayamadan, şeklen “espri” olarak sunulan konuşma baloncuklarıyla karşı karşıya kalıyor.
Sahne, dekor ve ışık başarılı olsa da, mikrofon kullanımı —ne yazık ki birçok tiyatro oyununda olduğu gibi— eserin doğallığını öldürmüş. Üstelik mikrofon kullanılmasına rağmen zaman zaman ses sorunları yaşandı. Oyunu CKM’de izledim ve oyun başladıktan sonra dahi seyirci alımının devam etmesine şaşırdım.
Artık ünlü oyuncuların bu denli düşük standartlı metinlere prim verip, enerjilerini ve zamanlarını bu tür yapımlara harcamalarına anlam veremiyorum.
Şarkılar, tüm rollerdeki performanslar, araya giren seyircilerin ardından orkestrayı yöneten şef, müzikler, dekor, ışıklar şahane idi.
'Asıl delilik gerçeği gerçek gibi görmektir'
Alevli Günler / Vigor Kültür Sanat