Oyun kısa ve tadındaydı. Siz daha girdiğinizde oyuncuların çoktan karakterde olmaları ayrıca ilgi çekiyor ve her karakterde farklı dünyalar görüyorsunuz kendilerini anlatmaya dahi başlamadan önce. Biraz hızlı ilerliyor olması ve sürekli müzik ve dansın girmesi mekansal karışıklığa neden oluyor ve yoruyor olsa da absürtlüğü ve komikliği bunu sırtlayabiliyor. Oyunculuklar ağırlıklı olarak başarılı ve karakterler özümsenmiş.Senaryoda kısa,tadında ve güzel aynı zamanda sahne dekoru güzel düşünülmüş.
Salona girdiğiniz an kapıda başlayan, oyun sonunda yine seyirciyle içiçe biten şahane bir oyundu. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadık, kendimizi hikayenin içinde bulduk.Herkesin emeğine sağlık.
Hikaye ve karakterlerin işlenişi çok iyiydi, hiç sıkılmadan izledim. Kostümler, müzikler, sahne tasarımı çok özenliydi. Özellikle çocuk karakterin açılış sahnesi beni etkiledi o kısımda mistik, hayalsi bir hava vardı Alice Harikalar Diyarında’yı anımsattı. Seyirciyle kurdukları interaktif ilişki de eğlenceliydi, oyunun içindeymişim gibi hissettim.
Öncelikle belirteyim;oyunu seyrettikten sonra kesinlikle başka bir plan yapmayın.
Neden mi? Kavun - beyaz peynir - .... :) Onu da Baran anlatınca anlarsınız.
Efendim... bi ara güldüm, hatta yok, bildiğin sıkça güldüm...
O gülmelerin arasında hatırlamadığım bi anda;
bi gözlerim doldu... Bir tokat gibi patladı bi cümle ; "Yaa ben bu kadının
hep nefesini dinlemişim, hiç yüzüne bakamamışım" dedi... nasıl bakılacağını gösterdi.
Sonra geçmiş karşıma "Mutsuzdum, ama türküler vardı..." dedi, türküler aktı gözlerimden.
Bi kuşu sevdi sonra. Ama nasıl sevmek... Nasıl sevileceğini öğretti resmen.
Hadi ya bitti mi? tamam gidiyoruz dedim. Yoook dedi Baran bitmedi, yani demedi de
demiş gibi yaptı. Bi baktı seyircisine...taa gözünün içine, gözüne değil insanın içine
bakar gibi baktı. Daha koltuktan kalkamadan ben, O bi daha anlattı. O anlattı ben dinledim
anlat Babaaa dedim :)
Her oyun bir iz bırakır insan hayatında. Ama Baran iz bırakmıyo. Her dediği kalıyo aklında.
Baran gerçek...Var yani. Orda işte. Yanında yürüyo insanın.Bütün gece seninle geziyo hatta.
"Ehh be.. neler yaşamış adam" deyip, unutup gidemeyeceğiniz kadar gerçek.
O "unutursunuz burdan çıkınca..." diyo ama unutmuyosun. Çünkü, gerçek...
Herkesin, önce kalemine, sonra emeğine, sonra da yüreğine sağlık.
Teşekkürler Baran...
Tebdil-i Mekan / Apartman Sahne