Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
"Bu akşam buraya gelmemek için çok sebebiniz vardı; yılbaşının hemen ertesinde Omicron tavan, ekonomi dip yapmışken. Ama siz bizi ilk gösterimizde yalnız bırakmadınız" diyen proje tasarımcısı İlyas Özçakır, hiç şüpheniz olmasın ki, biz tiyatroya gönülden bağlı olanlar, sağlık ve ekonomi elverdiği sürece bilin ki sizleri asla yalnız bırakmayız:)
İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi'nden hareketle yola çıkılan projenin bu ilk ayağı Renkler, üç oyundan oluşmakta. Ben de yorumumu parça parça yapmak isterim, en sona da genel birkaç not düşeceğim.
*1. oyun: "Say Zülfünaz Say"
Bildirge'nin 18, maddesine atıfla Zülfinaz karakteri üzerinden kurulan oyun, videodaki Madımak yangın görüntüleri ile başlıyor. Yangın/alev vurgusunun metin içinde de yapıldığı oyun Alevilik üzerinden düşünce, vicdan, din özgürlüğü konularına değiniyor.
Yazar Gamze Arslan'ın önceki izlediğim oyunu "Yüzyirmi Metrekare"den çok daha iyi bir metin.
Nilay Erdönmez'i pandemi kapanmalarının hemen öncesinde "Anlaşılmaz Konuşmalar" oyununda izlemiştim en son, özlemişim, gayet başarılıydı.
Metnin işlenişi, oyunculuk bana yer yer Nezaket Erden/Dirmit'i hatırlattı (Dirmit "Kepçe" adını verdiği çiçek, Zülfünaz "Zilli" adını verdiği köpek ile dertleşir)
"Kirinden" arınma adına yıkanan eller kısmında da aklım Lady Macbeth'e gitmedi değil, benzer bir alegori.
Yansıtılan videonun hem tavandan indirilen fonda, hem fonun püskülsü yapısı nedeniyle arkadaki duvara da yansıyarak görünmesi, özellikle oyuncunun tam da fon önünde olduğu sahnelerde çok güzel bir görüntü sağlamış. Görüş açım itibariyle iki video bir canlı oyun izler gibi oldum.
Yaklaşık 1 saat süren ilk oyun, kısa bir dekor düzenlemesi ile bağlanıyor sonraki oyuna.
*2. oyun "Yağmurdan Sonra"
Bildirge'nin 20. maddesi herkesin toplanma/örgütlenme hakkı ile ilgili. Oyun bunu cinsel yönelimler ve Pride yürüyüşüne yapılan polis müdahaleleri üzerinden ele almış. Murat Mahmutyazıcıoğlu, günümüz Türk tiyatrosunun en başarılı, üretken birkaç yazarından biri. En parlak metnidir diyemem ama anlamlı bir projeye anlamlı bir dokunuş ile imzasını atmış.
Aylin karakteri üzerinden hem sistemin empoze ettiği eğitim ve iş hayatının vahşiliğini, hem de buna tezat aşkın kendine has naif dilini görüyoruz. Başak Kara (ki kendisini ilk kez izledim) çok başarılı bir performans sergiliyor.
Yaklaşık yarım saat süren bu oyun akabinde verilen 10 dk. ara ile geçiyoruz üçüncü ve son oyuna.
3. oyun "Göz"
Bildirge'nin 7. maddesi (herkesin yasa önünde eşitliği ve eşit korunma hakkı ile ilgili) ile metin arasında ilk iki oyundaki kadar net bir bağ kuramadım. Maddeden bağımsız değerlendirirsem; şiirsel anlatımlı bir masal yazmış adeta günümüzün bir diğer başarılı ve üretken yazarı Ahmet Sami Özbudak (kendisi için de aynı şeyi diyeceğim, en parlak metni değil ama projede anlamlı bir imza onunkisi de)
Ezidi Arjen'in hikayesini dinlerken, atalarından miras, hapsediliği dar alan dünyasının o kırmızı led çember ile yansıtılmasını çok sevdim.
"Değil bu toprakların, değil Ortadoğu'nun, belki de tüm dünyanın en uzun süreyle zulme uğramış, kıyım, kırım görmüş, en çok ezilmiş halkı Ezidilerdir...Onların tüm hayatı bir varoluş ve yaşama travmasıdır" der Murathan Mungan. Bunu düşünerek izleyince daha etkili oluyor.
Şimdi gelelim genel birkaç nota:
Zülfünaz ve Aylin 1.perdede, Arjen 2. perdede yer alıyor. Gönül isterdi ki Zülfünaz 1. perdede, Aylin ve Arjen 2. perdede olsun. Muhtemelen dekor ile alakalı böyle bir bölümleme tercih edilmemiş ama mevcut haliyle süreç seyirciyi biraz yoruyor.
Müzik/ efekt tasarım, Taylan Erdağ gayet iyi ama önündeki kumanda panelinin ışıltısı dikkat dağaııyor. Kendisinin sahne üzerinde direkt görünür bir konumda olmamasını tercih ederdim (belki bir paravan arkasında konumlanabilirdi)
3.oyunda efektler genelde çok baskındı, 2. sırada oturmama rağmen oyuncunun sesini duymakta güçlük çektim.
Çok kişinin emeği var, anlamlı ve devamı gelecek olan bir proje. Herkese alkışlar.
Son derece guzel bir oyun. Funda Hanim'i tiyatro severler zaten taniyor, biliyor ve seviyorlardi ama Hazal hanim'i ve Kubilay bey'i ben ilk kez seyrediyorum sahnede. İkisi de son derece basarili idi. Hele Hazal hanim Funda Eryigit gibi guclu bir oyuncu yaninda ezilmemis, takir takir oyun cikarmis, bravo. Ilk temsiller oldugu icin oyunun azicik daha oturmasi lazim. Bazi sahneler akmiyor, ozellikle ilk perdede iki kardesin dialoglari fazla oyun oyun kaliyor, kara komediden drama fazlaca sarkiyor ama oynadikca oturacagini, daha iyi olacaklarini dusunuyorum. Kara komedi uzerine yuklenseler senenin bayagi ses getiren oyunlarindan biri bile olabilecegini dusunuyorum. Dekora ve akseuarlara da bayildim. Emeginize saglik.
Zorlu PSM’de prömiyerini izleme fırsatı yakaladığım bu güzel oyun, hakkında epeyce yorum yazılmayı sadece sahne arkasındaki emek için dahi hak ediyor. Yorumlarımda sıkça gördüğünüz küçük sahnelerdeki az seyircili oyunlara olan sevdam büyüktür evet ama şöyle görkemli bir o kadar da şatafatlı oyun izlemeyi de çok özlemişim.
Oyun öncesi perde kapalı olduğu için sizi neyin karşılayacağını merakla bekliyorsunuz. Zaman gelip perde açıldığında dekor beni fazlasıyla memnun etti ve hatta bir seyirci olarak gururlandırdı bile diyebilirim. Dekor konusuna en başta değinmişken sahne arkası hakkında fikrimi belirteyim. Işık, ses ve efektler bütünüyle harika hazırlanmış; akışta profesyonel bir çalışma olduğunu gayet iyi anlıyorsunuz. Sahnenin her alanı çok güzel tasarlanıp dekore edilmiş, işlevinin olmadığı bir alan yok desem doğru olur.
Oyun, sahnelerde izlemeye doyamadığımız Funda Eryiğit performansı ile başlıyor ve ilk kez sahnede olan Hazar Ergüçlü’nün sonradan dahil olmasıyla ilerliyor. Funda Eryiğit'in performasını yereceğimiz bir nokta yok, yapacağımız tek şey bolca övmek olur. Ben diğer isim Hazar Ergüçlü’yü yazmak istiyorum. Kendisini televizyon dizisi ve sinema filmlerinde çok kez izlemiş biri olarak tiyatroda nasıl bir iş çıkaracağını merak ediyordum. Genelde kamera önü oyunculuk yapan insanların sahnede olmaktan çekindiğini ve hatta bazılarının sahneye çıkıp yetersiz kaldığını görür duyarız. Ergüçlü bence burada olmak için geç bile kalmış. Performansı beklentiyi aşan derecede başarılı ve oyunu çok iyi taşıyor. Partner olarak oynayan kişilerde genelde birinin baskın olması üzere diğerinin arka planda kaldığını görebiliyoruz. Böyle bir durum da yaşanmıyor. Funda Eryiğit gibi tecrübeli bir ismin yanında yer alarak ilk deneyimini fırsata çevirmiş. Nasıl bir yöntem uygulayarak ilerledi bilemiyorum ama bu işi isteyerek ve severek yaptığı belli. Sahnede iyi olmak için gösterdiği çaba ile beraberindeki emek çok belli oluyor. Takdir edip uzun uzadıya değinmezsem eksik kalırdı, eminim gün geçtikçe daha da memnun edecektir.
Funda Eryiğit, cin tonik için belirli bir biçimde yaptığı ön hazırlık dahil olmak üzere her sahnede gösterdiği güzel performansı ile eğlendirdi, hem de seyir zevki verdi. Ergüçlü karakterini iyi analiz etmiş, rejinin katkısıyla rolü yukarı taşımış. Baba karakterini canlandıran Kubilay Tunçer ise doludizgin biçimde karaktere hayat vermesiyle sahnede çok iyi duruyordu.
Oyun başladıktan sonra, çok kez rastladığımız sorunları barındıran, günlük hayat için sıra dışı konular olsa da aslında tiyatro için sıradan diyebileceğimiz bir konu gibi görünen metni ile ilerliyordu. Ben sandım ki yine kardeş çatışması olan, karakterlerin içinde kalmış daha önce itiraf edemedikleri sözlerin bulunduğu bol haykırmalı oyun izleyeceğiz. Meğer hiç öyle değilmiş, oyun akışı bir anda değişti ki ikinci perdenin sonlarına doğru iyice yükselerek seyir zevki üst seviye olan finali ile esti geçti.
Birçok açıdan övgüyü hak eden Timsah Ateşi'ne giderek gözlerinize ve zihninize iyilik yapabilirsiniz. Tümüyle beğenmeseniz dahi elbet bir açıdan sizi memnun edeceğine şüphem yok.
Arşiv listesinden önüme düşünce yazmak istedim. Keşke yine oynasalar dediğim, Hira Tekindor'un yönettiği oyunlar içerisinde en sevdiğim, ödülü sonuna kadar hak eden çok güzel bir oyundu. Herkes çok iyidi ama Zerrin Tekindor efsaneydi.
BİRİLERİ: Arjen. Zülfünaz. Aylin.