Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Gittiğim ilk tek kişilik oyun “İkinci Dereceden İşsizlik Yanığı”ydı. Bu oyunda yıllar sonra o tadı aldım zira tek kişilik oyunlar eğer iyi bir senaryoya ve o senaryoyu kaldırabilecek bir oyuncuya sahiplerse çok tatmin edici olabiliyorlar. Mesela oyundan çıktığımda o sahneden ve oyuncudan bağımsız kafamda birden çok hikâye, karakter, yer beliriyor ve tek kişinin çaktırmadan bunu ustalıkla zihnime yerleştirmesinden büyük bir keyif alıyorum. Bu oyundan da bu keyfi aldım. Bu anlamda senaristi de tebrik ediyorum böyle bir senaryo olmasa oyuncu da oynayamazdı. Baran içimizden, yitip giden, bilemediğimiz hayatlardan sadece biri. Normalde belki de “jigolo” diye dudak bükülerek yargılayıcı bakışlara maruz kalacak insanların da bir hikâyesinin olduğunu bir kez daha anladım oyunu izlerken. Oyuna dair tek eleştirim başlangıçtaki seyirciyi oyuna ısındırma kısmı daha akıcı olabilir. Onun dışında güzel mesajları olan, insana dokunan, tertemiz bir oyun.
Baran / Apartman Sahne