Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
10 saniye bile keyif almadım. Bu 5 puanı verirken de 10 saniye bile düşünmedim. Bütünüyle vasat bir oyun. Bakın şunu kabul edelim, oyunda iki ünlü ve sevilen ismin oynuyor olması o oyunun iyi olduğunu göstermez. Bu tiyatrocular birbirlerini övmeyi pek sevdiğinden yine kimsenin pek bir şey diyemediği bir oyunla karşı karşıya kalmışız. İyi oyunlarda fazla yorum yapmıyorum ama kötülerde dayanamıyorum. Hele ki bu kadar abartıldıysa. Şimdi gelelim niye 5 verdiğime...
Yazar Erdi Işık bir öğretmen ile bir anne arasındaki çatışmayı bizlere sunmuş. Ama çatışma başladığı noktadan bir adım öteye gitmiyor oyun boyunca. Yani ilerlemiyor, akmıyor. Bu da oyunun ilk dakikasından 60.dakikasına kadar aynı tartışmanın devam etmesine neden oluyor ki bir yerden sonra biz bu tartışmanın hiçbir yere varamayacağını da anlıyoruz. E o zaman niye izliyoruz? Nereye varıyor ki? Hiçbir yere! Başı aynı sonu aynı. Bir yere gitmeyen tartışmayla bu oyun 60 dakika değil 30 dakikada olabilirdi. Boşa lak lak. Kurguda hiçbir kırılma anı yok. Karakterleri köşeye sıkıştıracak birkaç güzel an var ama üstünde çok da fazla durulmadan hızlıca geçiliyor sadece. Oraların üstünde durulsa ve hikaye derinleşse çok daha iyi olabilirdi. Oyun süresi tabii ki uzardı o zaman ama varsın uzasın. Dert değil ki. Ne uzun oyunlar izledik. Düşünün ki siz bir annesiniz ve kızınız size göre haksız sebeplerden ötürü okuldan atılmış, üstüne üstlük rehber öğretmeni tarafından tacize uğradığını da düşünüyorsunuz. Ortalığı ayağa kaldırırsınız değil mi? Oysa Nergis Öztürk’ün çıkardığı karakter o denli komik bir tip ki, o kadın ortalığı ayağa kaldırsa da biz ciddiye almayız. Ya da düşünün ki siz taciz iftirasına maruz kalan ama kendinizce disiplinli ve bir o kadar da idealist bir öğretmensiniz, sonu ne olursa olsun kendinizi savunursunuz öyle değil mi? Oysa Algı Eke’nin çıkardığı karakter bir yere kadar öyle bir sakin öyle bir silik ki artık sinirden kendi kendinize gülüyorsunuz. Kadının biri gelecek, elini sertçe senin masana vuracak ve sen de öyle bakacaksın. Oldu canım! Zerre inandırıcı değillerdi oyunculuk olarak ikisi de. Yapmacık, mis gibi oyunculuk değil mış gibi oyunculuktu yaptıkları. Hele o kavga sahnesi. O nasıl bir beceriksizliktir? Bir de o hayal mi kabus mu ne olduğunu anlamadığımız sahneler neye hizmet etti? Hiçbir şeye. Reji kendini hatırlattı bize oralarda ama yönetmenlik namına da müthiş bir başarı bu diyen varsa, oyunu değil onu ayakta alkışlarım. Serkan Üstüner çok da yorulmamıştır bu rejiyi yaparken. Nergis Öztürk Oda ve Adam, Akciğer, Kel Şarkıcı’da ne kadar iyiydi. Burada bana o eskileri özletti. Algı Eke’de ekranda güzel kız aslında. Kalsın orada güzel güzel. Yeni dizisi de başlıyormuş zaten. Geçmişte çok çok çok övülen Kader Can gibi bu oyuna da 5 veriyorum. (Kader Can’a niye 5 vermişim merak edenler açsın sayfamı okusun.) Ama sanki Kader Can bundan daha iyi oyundu be! Kader Cancılar’dan özür dilerim. Sorry!
Oyuna yüksek puan veren seyircilerle zevkimizin uyuşmadığı belli.
İçi boş çok metin gördüm ama böylesini az gördüm. Normal hayatta oyundaki ifade biçimleriyle 10-15 dakikadan fazla sürmeyecek bir görüşme 60 dakika sürüyor.
Karakterler karikatürize edilirken, derinlikten yoksunlar. "Ben iyi bir öğretmenim" ve "Ailem için her şeyi yaparım" cümleleri arasında geçen bir 60 dakika.
Oyun bittiğinde "bu oyunun bana katkısı ne oldu?" sorusunun cevabı koca bir hiç.
Oyuncular iyi mi? Evet iyiler. Nergis Öztürk çok başarılı bulduğum oyunculardan. Oyuna gitme sebebim kendisini seyretmekti diyebilirim. Ne var ki metin o kadar kötü ki iyi oyunculuklar da kurtaramıyor oyunu. Hatta bu nedenle oyuncuların katkısı da sınırlı kalıyor.
Önceki yıllarda ve bu sezon "Yalnızlıkla Nasıl Savaşılır" gibi başarılı oyunların yönetmeni Serkan Üstüner'in çabası da oyunu toparlamaya yetmiyor.
Yan rollerin biraz zayif kaldigi, Serif Erol'un her zaman oldugu gibi dokturdugu, ozu cok huzunlu ama yer yer gulduren guzel bir oyun olmus. Serif Erol'un harika performansi sebebi ile yuksek puan verdigim oyunda sahne gecisleri oyunu biraz dusuruyor ki, bu gecisler oldukca fazla. Biraz tempo'ya ihtiyaci var gibi geldi bana. Oynadikca daha cok oturur belki yan rollerde. Ben konusu itibari ve Serif Erol & Ozlem Dinsel ikilisi sebebi ile keyif alarak seyrettim.
Hemen altımdaki herkesin 10 puan alkış verdiği ve ortalamayı yükselttiği tanıdık veya hiç müzikli oyun izlememiş arkadaşların puanlarını bir kenara koyarsak eğer, zaten daha şimdiden 16 kullanıcı alkışı alabilmiş oyunun puanının neden 7 olduğunu az biraz anlayabilirsiniz.
Gelelim Gerçeklere;
Nereden başlayacağımı bilememekle birlikte aslında biliyorum.
Metin! Tam bir fiyasko! Tam bir kolej sene sonu temsil teksti.
Yönetim? Bilmem var mıydı? Yani ben 2. Kategoriden izledim, baya yakındım aslında sahneye ama ne sahnede ne de salonun başka bir yerinde yönetime, rejiye dair hiç bir şey göremedim.
Sahne geçişleri inanılmaz kötü. Ekrandaki o tren? Arkada beliren Avm eğlencesi gibi İZMİR'İN KIZLARI yazısı önünde danslar. Kumpanyalarda bile kalmadı sanırım bunlar. Bi ihtimal çocuk oyunlarında kalmıştır. O da belki..
Işıklar ve dönem kostümleri elle tutulur.
Sahne Tasarımı vasat.
Her şeye rağmen bu karambol gidişatı bir nebze toparlayan Selçuk Borak'ı bunların dışında tutarak tebrik etmek gerek. Danslar ve sahne düzeni, bu kadar kötü giden şeylerin arasında adeta yıldız gibi parlıyordu.
Parla ve Derya Hanım'ı sahnede görmek yüzümüzü gülümsetse de; Olgun Toker'i müzikli bir oyuna neden almışlar anlamadık? Hadi onu geçtim neden şarkı söyletmeye çalışıyorsunuz? Oyuncuya yazık değil mi? Hadi onu geçtik. Bize yazık ve ayıp değil mi? Ekipte bunu fark eden 1 Allah'ın kulu yok mu?
Yağmur Hanım'ın sahne sempatisini ve enerjisini sevdik. Kendisini bu kaosta fark ettirebiliyor olması büyük başarı. Onu daha iyi projelerde izlemek isteriz.
Gökçe Bahadır... Alice'teki Serenay'dan daha iyi en azından diyip konuyu hemen kapatmak istiyorum.
Bir de sahiden bu fahiş bilet fiyatlarına orkestrasız çıkmak, bizlere kayıttan müzikleri dinletmek ayrı bir ayıp.
Bunlardan ayrı olarak; Sezen Aksu şarkıları kullanılmış oyunda. Keşke bıraksaydınız da bu şarkıların o güzelim ruhları kaybolmasaydı. Bırakın da sanatçıların kendileri yapmak isterlerse kendi şarkılarından, sözlerinden tiyatro oyunu ya da müzikal yapsınlar. (Bkz. Sertap Müzikali)
Ben eğer Sezen Aksu olsaydım ve bu oyunun prömiyerini izleseydim; Akşam evime gider kendime bir rakı doldurur ve şahit olduğum şey karşısında kederlenip bi şarkı daha yazardım.
Velev ki gitti gene 275 lira daha.
10 Saniye / Yan Etki