Derdini anlatabilen akıcı bir oyun sadece bazı yerlerde kaybolabiliyor seyirci. Özellikle son kısımlara yaklaşırken, kuklanın anlattığı uzun bir masal kısmı var, orası kısalsa daha net anlaşılır bence.
12 Aralık 2025 tarihinde, eşimle beraber Ali Emiri Kültür Merkezi'nde izlediğimiz; "siz hiç ağlarken özür dinlediniz mi?" repliği ile anımsayacağım oyun. Az ve de öz eklemelerim olacak:
1- Aktris oyunu, biz seyircilerle beraber yaşadı diyebilirim. Yapay zeka uygulamasının sesini açık unutan andaval(!) birine anlamlı sersenişini sahneden iletti ve bizlerden de haklı olarak alkışını aldı.
2- Dekoru beğendim ve anlatılan trajik hikayeyi dekora da yansıttı hanımefendi. Büyükannesinin rengini göremediğim ruju da danışmanlık aldığı psikoloğun çizimini yaptığı tahta da mesela oyunun içerisindeydi.
3- Tiyatro hayatın sahneden yansımasıdır ve evet oyuncunun anlattığı öpüşme hikayesini dinlerken de hayatım film şeridi gibi gözümün önünden geçti. (ODTÜ'ye hayal meyal gittim ilk kız arkadaşımı hatırlayıp geldim)
4- Kukla ile konuşma sekansı etkileyici başladı fazla uzadı ve anlamlı bir yere gitmedi. Açıkçası ister istemez dağ fare doğurdu bile dedim. Ya da anlamını kaybetti demek belki de daha doğru olur.
5- Oyunun sonunda birine hayatını kaybeden birine selam çaktı oyuncu güzel düşünülmüş fakat oyunun içerisinde anlamını el feneri ile arar oldum. Bende pek oturmadı maalesef.
6- Oyun sırasında sahneden ayrılanlar sebepli ayağa kalkmak durumunda kalmak ve çocukların anlamsız sesler çıkarmaları katlanmak belki de benim talihsizliğim olabilir.
Ezcümle; tek kişilik birden fazla kişinin canlandırılması kolay şey değildir ve hanımefendi bizlere bunu iyi/kötütasvir edip izlettirdi. Bir cuma akşamı bizi tiyatrosuz bırakmayan belediyeye teşekkür eder iyi seyirler dilerim.
Öncelikle şunu belirteyim, ilk kez bir oyuna 2 puan veriyorum, bu da beni üzüyor ama dekor yok(olabilir), sahne hiç değişmiyor(olabilir), uzun bi metni ezberleyen oyuncular bu metni okuyor, oyunculuklar Amerikan sinemasındaki savunma avukatlarından taklit edilmiş gibi ve hiç doğal değil, ve bu klişe hareketler yerine göre kullanılabilir ama evde tartışan 3 kişi bu hareketlerle, jestlerle tartışmaz.
Müsamere gibi bir oyun ve dolayısıyla anlatmak istediği önemli bir konuyu duygu olarak geçirmek şöyle dursun, sinir bozucu bir duruma getiriyor
Öfkenin Yakın Geçmişi / Tiyatro Gülgeç