Emir Karahitaylı
@karahitayli
TAKİP ET4,366
Toplam yorum görüntülenme
Emir Karahitaylı Aktiviteleri
-
3 kere izledim ve son izleyişimin üzerinden 3 sene geçti sanırım. yeni bir bilet daha aldım. bu oyun, bu performans sahnelendikçe izlemeye doyamayacağım.
-
-
-
devlet tiyatrolarında izlediğim en sert, duygu eşiği en yüksek oyundu.
--- spoiler ---
özellikle ikinci perdede duygu yoğunluğu iyice yükseltildi. bazen yordu. itiraf etmek gerekirse bazı sahnelerde arkadan bir mahsun kırmızıgül efektiyle kemanı dayasalar salonda ağlamayan kalmazdı.
oyuncu performanslarına ayrıntılı girmeyeceğim. deniz danışoğlu’nun agresifliği temiz bir yüzeyde elimi gezdirirken ara sıra parmağı rahatsız eden çapak gibiydi. çiğdem aygün öfkelendiği, yükseldiği bölümlerde inandırıcılığını yitiriyor. merve şeyma zengin çok yetenekli, jest ve mimiklerini çok iyi yönetiyor, vücut dili tam puan alıyor. yeteneğinden etkilendim. ebru terzi'nin rolü çok az, duru güzelliği ile akıllarda kaldı. refiye genç, özellikle karakterin delirdiği bölümü layıkıyla yerine getirmiş; çok başarılı bir performanstı. bu tür roller her zaman oyuncu için bulunmaz nimettir.
senaryo ya da oyunlaştırmada bir bozukluk olduğu aşikar. not alarak izlemedim ancak bazen olay örgüsü bozluyor hissi veriyor. büyü bozuluyor, inandırıcılık gidiyor, o buhran ve ölüm havası kayboluyor. sonra bu inandırıcılığı sağlamak için yine genç oyuncular yükselmeye başlıyorlar. o sönüşleri böyle telafi etmek istemiş olabilirler. ödüllü bir oyun, büyük beklentilerle izliyorsunuz. güzel ve etkileyici bir hikaye, çok emek verilmiş oyunculuklar. çok çalışılmış. çok başarılı bir dekor. hatta dekor olağanüstü... tamamen sizi hikayenin içine çeken bir atmosfer.
sanki bu emeği görüp taraf oluyorum oyun için. beğenemedim diyemiyorum. elim gitmiyor.
--- spoiler ---
genç oyuncular, özellikle bazıları yeteneklerinin pek çok yönünü gösterebilecekleri böyle bir fısatı yakaladıkları için çok şanslılar. müthiş deneyim. oyuncu olsaydım çok kıskanırdım onları. -
oyunu geçtiğimiz yıl 2 defa izledim. bu kadar az maliyetle bu kadar güzel bir oyun... devlet tiyatroları için fayda/maliyet dengesi en yüksek olan oyun bile denilebilir. senaryo, diyaloglar izleyicinin ilgisini sürekli üzerinde tutuyor. bir parça mesleki terim var evet ama anlayıp anlamamanız çok önemli değil, bu gerçekçilik perdesinin kalkmaması için çok yerinde olmuş.
oyunculuklar çok başarılı. mecidiyeköy sahnede yer numarası olmadan satılan biletlerin olduğu salonda izleyecekseniz sahneye en yakın koltuktan izleyip oyunu direkt içeride yaşamanızı tavsiye ederim.
maalesef tiyatro izleyicisi sahnede şöhretli bir isim görmeyi çok seviyor. bu oyunculardan bir ya da birkaçı şöyle 1-2 dizide boy göstermiş olsaydı oyuna yer bulamazdık.
bir dönem kısa e barındırdığı konular açısından ilgisini çekeceğini düşündüğüm pek çok arkadaşıma tavsiye ettim, hepsi büyük keyifle izlediler.
son olarak, türkçe yazılan senaryolardan son dönemde oldukça başarılı oyunlar çıkıyor. bir tebrik de bülent usta'ya... -
yıllar önce izlediğimde erkek oyuncu barbaros uzunöner idi. geçen yıl, kasım ayında tekrar izledim. bu kez barbaros uzunöner yönetmen olmuş ve erkek oyuncu yosi mizrahi idi. tuhaf geldi bana. 6 sene önceden kalma haydar dümen esprisi belli ki çalışmıyor artık. ayrıca o dönem popüler olan ferrarisini satan bilge kitabına ithafen anasını satan bilge de yeterli reaksiyonu alamıyor. zira şaka konusu objelerin popülaritesi epey geçmişte kaldı. bunun dışında hala güldürebiliyor evet, oyunculuklar şahane, sözüm yok. fakat belli bir dönemi kapsayarak yazılmış bir metin bu, sanki güncellenmesi gerekiyor.
-
-
-
bu oyun da tıpkı uzlaşma'da olduğu gibi çift cast ile oynanıyor gördüğüm kadarıyla. benim izlediğim oyunda oyuncular ASLIHAN KANDEMİR ve ERASLAN SAĞLAM ikilisiydi.
yüzeysel bir özet yapacak olursak, kadın ve erkeğin yaşadığı acı tecrübeyi unutma ve hayatına devam etme konusundaki farklı tercihleri, deneyimleri anlatılıyor.
kadın, ben de eskisi gibi mutlu olmak istiyorum tarzı bir cümle kurduğunda adam ise belki de mutlu olman gereken yer geçmiş değil şu anki bulunduğun şartlardır, belkide mutluluk budur cümlesine benzer bir karşılık veriyordu. ben adamın hayata, olaylara bakışını doğru ya da daha yaşamaya uygun, hayatı yaşanır kılar buldum.
aslıhan kandemir'in oyunculuğunu hiç beğenmedim. hakikaten ödüller almış bir oyuncunun nasıl olup da bu kadar rol yaparcasına bir performans sergileyebildiğini anlayamıyorum. bir de bu oyunculuğun üzerine yabancı metin eklendiğinde karşınızda "senin ne söylediğin hakkında bir fikrin yok" diyen performansı düşük bir oyuncu yer alıyor.
eraslan sağlam ise hiç kuşku yok ki daha iyiydi sahnede.
dekor oldukça sade, değerlendirmeye tabii bir şey bulunmuyordu. diyaloglardan anladığımız üzere bir mezarlıktalar. dekor olarak etrafa konan taş parçaları mezarlıktan çok terkedilmiş bir açık alan izlenimi veriyordu, asla mezarlık değildi.
ve oyuna dair en korkunç eleştirimi yapacağım, neden ışıklar aşık sahneleniyor bu oyun? hayatımda ilk defa ışıkların sönmediği bir tiyatro oyunu izledim. oyun başladığında karanlıktı fakat 1-2 dakika geçmeden ışıkları açtılar. ışıkı mı daldı, benim anlamadığm bir mesaj mı verildi yoksa yine anlamadığım bir ambiyans mı yaratıldı? salon ışıkları neden açık bırakıldı yahu?
toparlayacak olursak, konu çok güzel fakat kadın rolü çok daha iyi canlandırılabilirdi. bu oyunu izlemeyip okusak veya dinlesek pek bir şey kaybetmezdik diyebilirim.(kadının adama arkasından sarılması dışında)
puanım: 4/10 -
Hamlet / İstanbul Devlet Tiyatrosu