İçimizdeki iç seslerin ve çatışmaların beden diliyle sahneye yansıdığı bir çalışma. Oyuncular, kelimeler olmadan, sadece bedensel ifadelerle günlük hayatta hepimizin yaşadığı iç çatışmaları sahneye taşıyor. İzlerken, söylemek isteyip de söyleyemediklerim boğazımda düğümlendi. İçimizde verdiğimiz savaşlar, korkularımız ve endişelerimiz, sahnedeki hareket diline dönüşürken, oyuncuların bedenleriyle yarattıkları her bir reaksiyon beni etkiledi. Özgürlük ve kısıtlılık arasındaki gerilimi, cesaretsizlik ve endişenin yarattığı baskıyı fiziksel bir performansla aktaran oyuncular, insanın kendini ifade etme sürecini yansıtıyor. Bu performans, bedenin de en az kelimeler kadar güçlü bir iletişim aracı olabileceğini gösteriyor. Hareket tiyatrosuna ilgi duyanların ve gündelik yaşamın içinde kaybolan duygularımıza farklı bir pencereden bakmak isteyenlerin “Kolay Gibiydi Oysa”yı izlemesini öneririm.
Kolay Gibiydi Oysa / Hareketli İşler