Tek kişilik bedenine birden fazla rolü sığdıran oyuncumuz Şükrü Veysel Bey'in, emeklerine sağlık. Sahneye seyircilerin içinden geçip gittiğinde; bize ifade etmeye çalıştığı bu oyunun diğer oyuncuları olduğumuz mesajını en güzel şekilde hissettirdi.
Toplum bireyler üzerinde şekilsel bir sürü argümanla hegemonya kurar. Bir insana nasıl saygı duyacağımız bile başkalarının zihninimize yerleştirdiği kodlara göre belirlenir. Kimse bir insana çok çalıştığı, ahlaklı olduğu ya da iyi olmak ve kalmak için direndiğinde değer vermez, vermiyor. Akaki Akakiyeviç toplumun en sıradan memurlarından biri. Bu sıradanlıkla bir topluma nasıl ışık tutulabilir diye düşünmüştüm Palto'yu okuduğumda. Ama oyun hakkında spoiler vermek istemiyorum. Gogol'un hem cümlelerle oynayıp hem de bir derdi ifade etme gayretini sahnelemek büyük kabiliyet gerektiriyor. Bu yüzden oyuncu, oyunun tüm yükünü en güzel şekilde omuzladı. Keşke seyirciler de tiyatro saygınlığıyla gelmiş olsaydı Fatih'e. Tiyatro esnasında birinin telefonu çaldı, bizler durumdan rahatsız olsak da Veysel Bey, '19. yüzyıldayız cep telefonu yok burda lütfen' deyip yüzümüzde tatlı tebessümler açtırdı. Daha güzel sahnelerde görüşmek dileğiyle :))
Palto / Oyun İşleri