Oyun gerçekten içimi ısıttı çok keyif aldım. Tüm ekibi tebrik ederim, yolları açık olsun..
Çok iyi oyun. Dinmeyen bir ritim, tertemiz oyunculuk. Sahneden çıkan enerji izleyiciye direkt geçiyor. Bir çocuğun büyüme hikayesine tanık olmak istiyorsanız kesinlikle izleyiniz.
Mutlaka kendinizden bir şeyler göreceğiniz bir oyun. Herkesin emeğine sağlık. Yolu açık olsun🤍
İzlerken hem güldüm hem de duygulandım. Çok içten, çok samimi bir oyundu; her şeyiyle sıcak ve doğal hissettirdi. Oyunun enerjisi ve ritmi o kadar güzeldi ki kendimi bir anda hikâyenin içinde buldum. Gerçekten büyük bir keyifle izledim.
Celil Yüce'nin Memo’ya yüksek bir enerjiyle can verdiği sahnede; Memo samimi ışıltısıyla bizi hikayesine davet ediyor, yer yer güldüğüm, yer yer hüzünlendiğim, hikayenin toplumsal gerçekçi boyutundan derinden etkilendiğim, oyunun etkisinin başarısından gurur duyduğum bir oyun izledim.
“Anadolu Yakası’nın kenar mahallelerinden birinde, küçük Memo’nun kalbine misafir oluyoruz. Celil Yüce’nin hem yazıp hem de büyük bir içtenlikle sahnelediği, Yiğit Cesaret’in ( yönetmen) , Yasemin Toaç’ın ( Yard Yönetmen) ritmi yüksek ve çarpıcı rejisiyle hayat bulan bu oyun, sadece bir “büyüme hikayesi” değil, aynı zamanda toplumsal gerçekçi damarları güçlü, izleyiciyi içine çeken samimi bir başyapıt.
Memo’nun kömürlüğünü bir “düş ülkesi”ne dönüştürme çabası, sessiz bir anne, baskın bir babaanne ve duygusal olarak ulaşılamayan kayıp bir babanın gölgesinde, büyümek zorunda kalmanın sancısını öyle içtenlikle yansıtıyor ki, seyirci olarak hem gülümsüyor hem de derinden sarsılıyorsunuz. Mizah ve hüznün iç içe geçtiği anlatımıyla, oyunun enerjisi ve akıcılığı (ritmi) tek kelimeyle mükemmeldi.
Oyunda Memo, o hayalleriyle süslediği kömürlüğünde tüm samimiyetiyle görünür olmayı başarıyor ve biz de onun hikayesiyle yüzleşiyoruz. Mutlaka izlenmeli!
Emeği geçen herkesin yolu açık olsun.
Yakınlar Bana Memo Der / Konsensus