Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
🎭Özge Arslan’ın yazıp yönettiği ve oynadığı NOKTA geçmişle bugünü, farklı kadın hikayeleri üzerinden buluşturan tek kişilik bir oyun.
🎭İlk kez "Bernarda" ile tanıdığım, seyrimi "Acâibü'l Temâşa" ile sürdürdüğüm, sanattaki çok yönlülüğünü takdir ettiğim Özge Arslan vokal performansıyla oyunculuğu ustaca iç içe geçirmiş.
🎭Karadenizli yaşlı bir kadın karakterin anlatımıyla ilerleyen yapıda, her hikaye başka bir dönemi, başka bir kadını işaret ediyor. Özge Arslan bu geçişleri sade ama etkili biçimde; ışık, ses, jest, tonlama ve sembolik giysi tercihleri yoluyla gerçekleştiriyor. Arslan'ın sahnede hem anlatıcı, hem figürleştirici, hem temsil edici işlevi üstlenmesi performansın çok katmanlı olmasını sağlıyor.
🎭Beni en çok etkileyen ilk anlatıdaki Sarah Baartman oldu. Yıllar önce bir kitapta denk gelip yaşadıklarından çok etkilenmiştim. Oyunun açılış hikayesinin, insanlığın aynaya bakıp kendi barbarlığını “medeniyet” sanışının en utanç verici sahnelerinden biriyle yapılmasını çok yerinde ve güçlü buldum.
🎭Işık kullanımı son derece başarılı, sahne atmosferini sürekli yeniliyor. Özgün ses efektleri, müzik yönü ve Arslan’ın vokal performansı oyunun duygusal gücünü artırıyor. Kostümler, kullanılan objeler simgesel anlamlar taşıyor. Seyirciyle kurulan sıcak iletişim ve küçük etkileşim anları, metne doğal bir akış katıyor.
🎭Metinde geçmişten bugüne aktarılan kadınlık hikayelerinde ilk ve son hikaye arasında bir döngü oluşu manidar: Zorla sergilenen kadın bedeninden, gönüllü görünür olmaya geçiş.
🎭65 dakika gibi kısa denecek bir zamanda çok şeye dokunan NOKTA çok sevilecek eminim.
🎭Dennis Kelly’nin yazdığı, Sercan Gidişoğlu’nun yönettiği "Aşk ve Para" duygusal gelgitleri, ahlaki ikilemleri ve ekonomik sistemin görünmez baskısını aynı anda sahneye taşıyan bir metin. Oyunun merkezinde, modern insanın sevgiyle çıkar arasına sıkışan ruh hali var.
🎭Kelly’nin ters kronolojik yapısı, geçmişin gölgesini bugünün kararlarına sızdırıyor. Gidişoğlu’nun sahnelemesi ölçülü ve net. Seyirciyi yönlendirmiyor.
🎭Sahnedeki kargo kolileri, yalnızca birer eşya değil; birikmiş hayatların, ertelenmiş kararların ve taşınamayan duyguların simgesi gibi. O kutuların arasında dolaşan karakterler, sanki kendi yükleriyle boğuşuyor. Işık, özellikle sorgu havası yaratan, oyuncunun yüzünde patlayan spotlar, ilgili sahnelerin gücünü arttırıyor.
🎭Tevfik Şahin, Tuba Karabey Özkök, Sefa Tantoğlu ve Alayça Öztürk Gidişoğlu'nun performansları çok etkileyici.
🎭Oyun, büyük laflar etmeden yapılan bir çağ eleştirisi gibi. Ne didaktik, ne duygusal şantajla dolu, bugünün insanına ayna tutuyor.
Nokta / Baba Sahne