Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Hiç bitmesin istediğim bir oyun akşamı. Adeta bir pavyon belgeseli. Pavyonda tuvaletçilik yapan Ayten'in, özünde dram yüklü hikayesini kendine has üslubu ile dinlerken sıklıkla gülüp, arada hüzünleniyorsunuz. Kendini var etme yolu, çevresinden insan manzaraları, dünü, bugünü, tek perdede işlenmiş leziz bir bütünlük. Pınar Güntürkün oynamıyor, Ayten olmuş, yaşıyor. Sesine, türküsüne, ayağına büyük gelen terliğine kadar yaşıyor. Daha oyun başlamadan interaktif yapı ile seyircisini içine çekiyor. O kadar güzel, her duygunun dozunda verildiği bir metin ve yalın, mis gibi bir yönetim. İşte iyi bir oyun için gerekli olan bu; müthis bir oyuncu/oyun eşleşmesi ve bunun idaresi. Kesinlikle izlemenizi öneririm. Emeği geçen herkese alkışlar.
Her oyunu seçişte başka bir gerekçem oluyor. Bu oyunda sebebim yazarı Özen Yula idi ki bu açıdan beklentim karşılandı. Güzel bir yönetim ve oyunculaklarla da (Mete Boyar'ı ilk izledim, oyununa biraz geç ısındım) beğenimin üstüne beğeni kattım. Hikaye içinde hikayeler barındıran, özünde bir dönem oyunu olup, meddah kahramanlarının bugüne dahi gönderme yaptığı güzel bir aşk hikayesi. Evet benim aklımda naif bir aşk hikayesi olarak kalacak oyun. Emeği geçenlere alkışlar
Maceristan'da bir kafe; kapanmasına az zaman kala içeri giren erkek müşteri ve garson kadın arasındaki inişli çıkışlı diyalog. Bu yolla ikisini de ilişkiler bazında hikayesini, yaralarını, beklentilerini öğreniyoruz. Böyle baktığınızda ortalama bir metin ancak 2 çok başarılı oyuncu, sıcak dekor ve temiz yönetim ile sonuç hoş olmuş. Emeği geçenlere alkışlar.
Herkes Kocama Benziyor / Kadıköy Emek Tiyatrosu