çok haklısınız, çok teşekkürler düzelttiğiniz için
🎭Yazar Duncan Macmillan'ın ülkemizde sahnelenen oyunları içinde bir sıralama yapsam ilk sıraya, bu akşam İbrahim Çiçek rejisi ile izlediğim İNSANLAR MEKANLAR NESNELER'i koyarım. 🎭Oyun başlı başına başarılı bir bağımlılık anlatısı. Bu yolda işin bütünü elbette mühim ancak oyunun Merve Dizdar gibi, metinle, rolle şahane uyuşan ve adeta şov yapan bir oyuncusu var. Sanırsınız rol kendisi
için yazılmış. Bir performansın bunca göz doldurduğu durumda diğer oyunculukların biraz daha parlamasını beklerdim. 🎭Oyunun baş karakteri, oyuncu olan Emma'nın alkol ve madde bağımlılığı ile mücadelesi hikayenin merkezi. Oyun, Emma'nın Çehov'un Martı'sındaki Nina karakterindeki kıvranışı ile açılıp kendisini bir parti ortamında ve nihayetinde arınmak için gittiği bir rehabilitasyon merkezinde bulmamız ile devam ediyor. 🎭Emma'nın aradığı çıkış yolu için kendi iradesi ile gittiği rehabilitasyon merkezindeki kurallarla çatışma, sisteme uyum sağlayamama ve sonra kabullenme süreci, bu süreçte yaşadığı ruhsal ve fiziksel sıkıntılar çok başarılı yansıtılıyor. Özellikle Emma'nın odasındaki farklı hallerinin, görülen bir halüsinasyon gibi, aynı görüntüdeki diğer oyuncular tarafından canlandırıldığı sahneler gayet etkileyiciydi. 🎭Gerçek hikayesini, kendi gerçeğini anlatmakta zorlanan ama en çok da kader arkadaşı olarak gördüğümüz Mark'ın (Kerem Arslanoğlu) desteği ile kendini açan Emma'nın arındığı ve evine döndüğü final sahnesi ise seyirciler arasında sesli tepkilere, nidalara yol açan türden sürprizli, sarsıcı. 🎭Sahne tasarımı, hareket düzeni, müzik/efektin hoşluğunu da belirtmeliyim. 2 perde ve 2 saati aşkın süresi ile beğendiğim bir oyun oldu. İzlenecekler listenize almanızı önerir, ekibe başarılar dilerim.
YUTMAK ile karıştırdınız sanırım, zira Akciğer'de Nergis Öztürk oynuyordu.
İnsanlar Mekanlar Nesneler / IdPro