Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Sahnede bambaşka bir Burak Özçivit izledik. Bizde star isimlerin sahnede olması bazen seyirciyi rahatsız edebiliyor; açıkçası ben de başta küçük bir şüpheyle oturdum. Ama tam tersine, ekran alışkanlığını sahnede avantaja çeviren, Avrupa’da sık gördüğümüz o “star olmasına rağmen sahnede oyuncu gibi duran” tavra yakın bir performans vardı. Gösterişe kaçmadan, mesafeli ama derin bir oyun kuruyor. Özellikle karakterin kırıldığı anlar gerçekten ters köşe. Fazlalık yok; çalışılmış, düşünülmüş ve sahnede karşılığı olan bir oyunculuk.
Oyun genel olarak çok keyifli, temposu hiç düşmüyor. Kaç ayrı karakter izledik. Dış sesler oyuna ivme kazandırmış .Bazı geçişlerde biraz daha cesur kırılmalar olsa daha da çarpıcı olabilirmiş diye düşündüm ama bu da oyunun bütününe zarar veren bir durum değil. Aksine, samimi ve izleyiciyi yormayan bir akış var. Finaldeyse seyircinin oyundan kopmadan çıkması büyük başarı. Çıktığınızda ağzınızda kırmızı bir tat bırakıyor.
Bu işin arkasında ciddi bir rejisel akıl ve ekip çalışması olduğu çok belli. Yönetmen tercihleri, metnin ritmi ve sahne dili birbirini taşıyor. Metin hem güncel hem zamansız; oyuncuya alan açıyor, seyirciyi de sürekli oyunun içinde tutuyor. Sahne tasarımı ve rejinin nokta atışı vuruşları metnin gücünü daha da görünür kılmış.
Babamın Sesine Uyandım / İstinaf Protokolü