Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Oyunu düşününce aklıma ilk gelen kelime “duygusallık” oldu. Hikayenin doğası Abbas’ın saf duygusuyla örülmüş yumuşacık bir hırka gibi ve oyuncu da bu hırkayı gayet başarılı bir şekilde üzerinde taşıdı. Haliyle bu zincirin son halkası olan seyirciye de oyun sürecinde hırkanın sıcaklığı geçmiş oldu.
Tabi bu duygu geçişi salt oyuncunun yeteneğiyle değil öncesindeki titiz çalışmanın da bir ürünüdür bence.
Özellikle tek kişilik oyunlarda basit kostüm değişiklikleri, nesne kullanımları hem oyunu ve oyuncuyu rahatlatıyor hem de seyirlik açıdan hikayenin işlenirliğini zenginleştiriyor.
Bu minvalde bavulların matruşkavari kullanımı yeri geldiğinde kişilere, neslelere en esaslı dekora bürünmesi tam alkışlık bir icraat.
Biraz da Abbasın cinliğine aman melekliğine benziyor sahnede oyuncunun başı mı sıkıştı çanta ne güne duruyor iki tane kılı çarpıştırması yeter oyuncunun :)
Seyirci ile interaktif yerlerin olması da benim sevdiğim kısımlardandı.
Ve önemlidir, güldürü ve mizahi ögeler oyunda gerçekten hayli başarılıydı.
Sadece bence arkadaki görsel daha bir kaliteli yapılabilirdi sanki o da daha ikinci temsil olduğu düşünülünce yolda değişir gibime geliyor. Tabi sahne ile de alakalı olabilir bu.
Bir de tam hatırlayamıyorum ama sanki oyunun ortadan biraz önceki kısmınlarındaki ufak bir kesitinde şiveden uzaklaşıldı gibi hissettim. Ama tam emin değilim belki o an başka bir karaktere geçiş yapılmış da olabilir. Oyuna daha kalabalık bir grupla tekrar gitme niyetim var. O zaman daha dikkatli gözleyeceğim.
Onun dışında yolu açık olsun bu taze ve umut dolu oyunun…
Vakit Tamam Abbas / Oyun İşleri