Oyun çıkışı arkadaşlarımdan biri sosyal medyada oyun güzeldi ama Yahudilerin bakış açısıyla yazılmış bir oyunun israilin yaptığı soykırım zamanında oynanmasının gereksiz olduğunu düşünüyorum diye bir notla oyundan görseller paylaşmış. Kimin gözünden bakarsak bakalım savaş, savaş değil midir? Dün yeni tanıştığım biriyle muhabbet ederken bana şöyle bir şey dedi : Fikirlere saygı duyulmaz , bilgilere saygı duyulur. Hakikaten ya ben senin fikirlerine saygı duymak zorunda mıyım abicim ? Halbuki ne klışe bir cümledir ‘’ Fikrine katılmıyorum ama saygı duyuyorum ‘’. Oyunun selam kısmı bittikten sonra Gazze ağırlıklı savaş mağdurlarını içeren sinevizyon gösterimi vardı.
Oyuna gelirsem intro kısmı olmamış, gereksiz bir şekilde uzun ve anlamsız ki zaten seyirciye o sahnenin bir oyunun provası olduğunu geçirmiyor. Dekor olarak bolca tablo kullanılmış, zaten tanıtım broşüründe ressamlardan destek aldıklarını belirtiyorlar. Sahne geçişlerinde dekor değişimlerini oyunun hem bir sahnesiymiş gibi hem de salt dekor değişimiymiş gibi yansıtmayı nasıl başardıklarını merak ediyorum. Dekor değişimlerini takip ederek izlemenizi tavsiye ederim daha lezzetli bir seyir için.
Yan roller çok pasifize, 140 dakikalık oyunu Şenay Saçbüker neredeyse tek başına götürüyor. O gün ilk defa tiyatro izlemediyseniz tiyatro terimleri kullanılarak nasıl doyumlu mizah yapılır sahnede izleyebilirsiniz. Savaş konusunu işleyip seyirciyi bu denli güldürmek başarılı bir iştir benim gözümde efenim. Beyaz’ın Hüsmen Ağa tiplemesinin eline bir somun ekmek vermek gelecek içinizden..
Onlar oyuncuydu ve savaş çıktığında ellerine top tüfek almak yerine mücadelelerini kostümleriyle, dekorlarıyla ve oynama yetenekleriyle gösterdiler.
Gurur ve Önyargı* (*gibi bir şey) / BKM