Öncelikle Hakan Emre Ünal’ın eline sağlık. Artık onun farklı bakış açısını, yaratıcı dokunuşlarını ayırt edici bir şekilde anlayabiliyorum oyunlarda; daha nice yerlerde adını görmeyi umuyor ve diliyorum. Ayça hanımın da eline sağlık, bu işe ciddi emek ve zaman ayırdığı, çok isteyerek yaptığı görülüyor; theMagger’daki röportajını da okuyunca bunu çok net anladım. Oyun genel olarak güzeldi; ama bir türlü tam içine çekemedi, aralarda koptum; Denizi dinliyormuşum değil de Ayça hanımın oyununu izliyormuşum hissi hep kaldı. Özellikle tek kişilik oyunlarda oyuna dahil olmak, hissi yaşamak bence önemli. Biraz oralara odaklanılabilir. Yine de kötüydü diyemem; güzel metin, orta-üstü oyunculukla orta keyifte geçen bir 80 dakika oldu, özellikle anlattığı karakterleri taklit ettiği kısımlar vs. güzeldi, emeğinize sağlık.
Dikiş / Pax Tiyatro