Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
2 Mayıs 2025 tarihinde izledim. Özellikle not ediyorum ki bence izlenilen sezon ve tarihler bile yorum açısından önemli. Garip bir denk gelişle kalan son iki koltukta yerimizi aldık. Daha ilk dakikada benim izleyen arkadaşımla sahip oldugumuz iki ayrı yarayı aynı cümlede buluşturması şok etkisi yarattı. Öteki olan, ötekileşen, ötekileştiren herkes için farklı bakış açıları kazandıracak bir oyun. 3 oyuncu dikkat çekiyor. Topal, öteki ve anne karakterlerini canlandıran oyuncular, metni severek anlatiyor hissi veriyor. Çoban, karakteri oyun için çok önemli ama bazı yerlerde malesef ses anlaşılmıyor. Belki Büyük Tiyatronun sahne düzenindendir bilemiyorum. Çünkü ön kenarda oturduğum için bazı sahneleri eksik de görüyordum. İkinci perdenin ortalarında seyir zevki azaldı. Oyunun bazı yerleri kalkıp gitme isteği de uyandırdı. Sonra farkettim ki bu durum, konfor alanımızı rahatsız eden repliklerin marifetiydi. Öteki olmanın ağırlığı izlerken bizi de zorladı. Final vurucuydu. Farkettiren bir oyun. Ötekileştirildiğim tüm anları hatırlatması, ötekileştirdiğimi farkettirmesi iyi ki izledim dedirtti.
Uzun zamandır bu denli etkilendiğim bir tek kişilik oyun izlemedim. Benim için unutulmazlar arasında. Öncelikle oyun metni, oldukça akıcı. Oyunculuğu ile Dilara Vural, kendini tanıtmaya hazır bir performans sergiliyor. Gözyaşları, belki kendi hayatımdan bulduğum izlerin yansıması diye düşünürken, hiç bilmediğim bir deneyimin duygusuna girdiğimi fark ediyorum. Oyun sırasında, bir son beklemeksizin, olduğum yerde çakılı kalıyorum, karakteri anlamaya çalışmıyorum, dinliyorum. Çok ağlıyorum ve bugün ağlayan her bireyin, gözyaşlarını besleyen gerçekleri düşünüyorum. Doğru olanı yapan her zaman, mutlu mudur sorusuyla salondan çıkıyorum.
Çok başarılı bir performans! Dilara Vural'ı kutlarım!
Bu kadar rahat ve profesyonel, bu kadar doğaçlıyormuş hissi verircesine her oynadığını kolay bir şekilde oynamak, gerçekten büyük bir profesyonellik.
Aslında bakarsanız bu kadar iç içe geçen hikayeleri, oyuncu kendi deneyimi kadar olağan anlatımı ve canlandırma şekli ile takdire şayan. Metin de oldukça başarılı olmasının yanı sıra bir oyuncu için bence oynaması bir hayli zor ve altından bu genç yaşta ustalıkla kalkılmış.
Dünyanın bir çok yerinde oyun izlemiş biri olarak oldukça etkileyici buldum, bu yıl derli toplu her detayıyla beğendiğim oyunlardan biri oldu. Ben oyunda oldukça duygulandım, ağladım ve yer yer kendi anılarıma dalıp geri oyuna dönmeye çalıştım. Ama oyuncu ve oyun karakteri bizimle ahenk içinde duygularımızla dans etti adeta, bir laf söyledi ve sonraki tebessümü ile bunu geçiştiriverdi. Bir anda kendimi tekrar kıkırdarken buldum. Çok güzel ve zor bir metnin -gönül rahatlığı ile söyleyebilirim ki - başarıyla üstesinden gelinmiş.
Ünlü oyunu değil fakat gerçek bir performans izlemek istiyorsanız kaçırmamanızı öneririm. Oyunun puanı bu performansla gayet yerinde bence.
Emeği geçen herkesi kutlarım.
Oyunculuk bize fazlasiyla gecti. Koma sahnesinde birebir, goz goze, carpa carpa sahneledi oyununun sanatci. Saate baktirmadi izlettirdi. Benim puan 8.0
Öteki / Ankara Devlet Tiyatrosu