Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Üzgünüm ama beğenemediğim bir oyun oldu. Cansel Elçin'in ses problemi bir yana İngiliz toplumunu anlatan oyun bize çok çok uzaktı. Gülen eğlenen vardı elbette ama bu oyunun amacı gülmek eğlenmek mi sadece? Değil aslında. Ama öyle kalıyor geride bıraktırdığı etki.
Çok şaşırarak ve üzülerek izlediğim bir oyun oldu. Reha Özcan ve Bedir Bedir hayranlık duyduğum ve çok takdir ettiğim iki değerli oyuncumuz. Onların insanüstü çabalarına rağmen bile kurtaramadıkları, sahnede karmaşanın hakim olduğu, bir üslup birliğinin asla yakalanamadığı, herkesin ayrı telden çaldığı çok çok büyük bir hayalkırıklığı. Ticari ucuzluklara prim verilerek yapılan bu işi, ne yönetmene ne de kadrodaki gerçek oyunculara yakıştırabildim. Metindeki güzel unsurlar vasat altı gülmece unsurlarına yaslanınca ortaya seyircinin tahammül gücünü zorlayan bu çalışma çıkmış. Üzülerek söylemeliyim ki olmamış.
Oyunun orjinalini izlemediğim için, uyarlama hataları mı oyundaki kopukluklara yol açıyor yoksa oyunculuklar mı bilemiyorum. Ancak oyun ve oyunculuklar asla bana geçmedi, beni yakalamadı. Yavan bir tat bırakıyor ve vasatın ötesine geçemiyor. Sahnede izlemekten keyif aldığım yalnızca iki kişi vardı: Reha Özcan ve Bedir Bedir.
Teknik olarak ses konusuna dikkat etmek gerek. Bazı diyaloglar hiç duyulmuyordu ya da anlaşılmıyordu, ki ikinci sıranın ortasında oturmama rağmen.
Çıplak Vatandaşlar