Daha önce "Godot'yu Beklerken'i Beklerken" ve "İzlanda'nın Başkenti?" oyunlarında büyük bir beğeniyle izlediğim ve takip ettiğim Olcay Tanberken için gittim "Yansıma" ya. İyi ki gitmişim. Bu oyunla genç oyuncularımızdan Semra Özgün Emrah'ı da tanımış oldum. Bağırmadan, göze sokmadan, içten ve çok doğal bir oyunculuğu var. İlk kez izlediğim için özellikle dikkat ettim ve çok da beğendim. Tam bir uyuz ablaydı:) Bundan sonraki oyunlarını da takip edeceğim. Farklı rollerde nasıl olacağını da görmek isterim. İki oyuncumuz abla-kardeş olarak çok uyumlu bir çift olmuştu sahnede. Abla'nın ruhsal yaraları, kardeşin bedensel yaraları, arada ekrana yansıyan video görüntüleri ile toplumun yaralarını gayet güzel yansıttılar. Bu arada Evrin Arac'ın ödül aldığı bir metin "Yansıma" Sanırım sahnelenen ilk oyunu ve oldukça başarılı. Derdini de, vermek istediği mesajı da bazen direkt, bazen de metaforlarla gayet güzel anlatmış. Tek perdelik bir oyun; oyuncuları, dekoru ve metni ile bundan daha güzel olamazdı. Öneririm
Yalnızca 5 kadın oyuncuyla kurgulanmış bu rejisiyle, evvelki sahnelenmelerinden tamamen ayrı bir yerde konumlanmayı hakeden çok başarılı bir oyun. Oyuncuların gerek rollerine sahip çıkışları ve gerekse birbirleriyle uyumu son derece yerinde. Müzik ve danslarıyla da göz dolduran bir oyun.
Çok başarılı bir oyunculuk ve sahne hakimiyeti izleyebileceğiniz, kimi yerlerde seyirciyle de diyaloğa girilen, belirli yerlerde dramatik anlar barındırsa da ağırlıklı olarak komedi yönü ağır basan bir oyun. Tek kişilik oyunlar her zaman zordur ve risklidir, metin bu açıdan belki biraz daha dolu olabilirdi ama bu haliyle bile başından sonuna seyirciyi oyuna konsantre tutmayı başarıyor.
Yansıma / 1Oda1Tiyatro