Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Hayatın feci dramatik bi şey olduğunu, bunun hepimiz için böyle olduğunu, kaçınılmaz olduğu için son noktada komik olduğunu, gülmekle ağlamanın aynı kaslar olduğunu kaleme almış Uğur Kanbay. Eylül'de gerçekliğini ortaya koymuştu zaten. Bu oyuna da insanın çelişkilerini, çaresizliklerini, ironilerini dokumuş. Eylül'de tüm riski yazan ve yöneten olarak üstlenirken, burada 3 kişiyle paylaşıyor ve birlikte döktürüyorlar. Tüm roller birbirinden iyi ve yazılmış karakterlerin gerçekte var olduğuna yemin edebilirim. Birçok kişinin anlayip sevebilecegi, ağdasız ve net bir oyun. Bu durum, oyun sığ gibi anlaşılmasın. Bir akşama tanık olurken illegal olabilen polis adayı, gelin telaşı, kutsalına müdahale edilen insan tepkiselliği, Kürt meselesi, bahçe sembolünde mülkiyet, şiddet, suç tanımı gibi kavramsal bazı soru işaretleri aklımıza bırakıldı. En önemli nokta inandırıcılık, herkesin inandığı ve seyircinin kapıldığı çok aşikardı.
Bu kadar gülünecek ne vardı ey seyirci :) salon çok eğlendi. Sona doğru yanımdaki adam ağlıyordu.
Salonda ses izolasyonu biraz daha iyi olursa muhteşem olacak. Şehrin göbeğinde Kanyon, Kanyon'un ortasında sinema, sinemanın roof'unda Hannsahne. Çok yakışıyor! Herkesin eline sağlık
Dün akşam bir bahçenin, bir parkın içinde bizi 70 dakikalık, gerçek zamanda su gibi bir hikayeye ve dört oyuncunun sahici, samimi, yer yer yüzümüzü güldüren yer yer yüreğimizi inciten performansına tanık olduk. Oyunda en sevdiğim şey mizahtan drama geçiş. Her acının içine yerleştirdikleri hayattan buluşlarla oyncuların bizi güldürmesi ve bunu yaparken ‘komiklik’ yapmamaları. Bir oyundan ziyade şahit olunan bir kesit.
Ben dekoru da çok beğendim. Bir bahçenin yanı sıra, bir sınır kapısını da andırıyordu. Bu sezon büyük heyecanlarla gidip hayal kırıklığı ile çıktığım çok oyun oldu. Bu oyun bana ve sezona nefes aldıran nadir oyunlardan biri olmuş. Tüm ekibin emeğine sağlık...
Uğur Kanbay çok iyi oyuncu. Beni yine derinlere götürdü. Yazar olarak takdir ettiğim yanı ise, bizden olan hikayelere yer vermesi. Üçüncü sayfada okuduğumuz trajedilerin içine nefes aldıran bir mizah eklemesi. Akant Çetin, Yunus Eski ve İrem Sultan Cengiz de mis gibi oynadılar. Tertemiz... Oyun 20 dakika daha devam etse seyredebilirdim... Emeğinize sağlık. Ayrıca yeni oluşumda bir ekibin risk alarak dekoruyla küçük çaplı bir prodüksiyon çıkarması takdire şayan. İyi ki varsınız çocuklar!
Anne Yoksa Evde Kimse Yoktur / sfrpztf