Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
"Hiçbir tiyatronun oynamak, hiçbir seyircinin görmek istemediği oyun".
Böyle yazıyor oyunun kitabını elinize aldığınızda, hemen başlığın altında.
Ben de oyuna gitmeden önce kitabı temin edip okumanızı tavsiye ederim. Ayrıca önsöz bölümünde kitabın çevirisini yapan Behçet Necatigil'in kitaba yazdığı ilk önsözün başına gelenlerle ilgili ilginç bir bölüm de yer alıyor.
Wolfgang Borchert'in 1946 yılında kaleme aldığı ancak ölümünden (1947) sonra basılıp oynanan "Kapıların Dışında" savaştan tesadüfen geri dönebilenlerden Beckmann'ın hikayesini anlatıyor. Ancak Beckmann ülkesine döndüğünde ne ülkesini ne evini ne de ailesini bıraktığı gibi bulacaktır. Dolayısıyla kahramanımız oyun boyunca ölümün peşinden koşmaktadır.
Devlet tiyatrosu, oyunu iki perdede oldukça müzikal ve dans içeren bölümlerle sergilemeyi tercih etmiş, bence de iyi yapmış. Koreografileri, şarkıları ve oldukça kullanışlı ve göze hoş gelen dekoruyla oyun böylesine ağır bir konunun altından iyi kalkıldığını gösteriyor.
Can Yılmaz neredeyse tüm oyun boyunca aktif ve enerjisi hemen hiç düşmüyor,
(üstelik canlandırdığı karakter asker dönüşünde diz kapağını da cephede bırakıyor) bazı sahnelerde birebirde kendisine eşlik eden Lalizer Tuinman de kalabalık kadroda dikkat çekenlerdendi.
Özetle emeği geçenlerin eline sağlık, alkışı bol olsun.
Oyunu mümkünse, dekoru ve dansları görebilecek şekilde biraz daha gerilerdeki sıralardan izlemenizi tavsiye ederim.
Oyunu Nisan ayında izleme fırsatı bulmuştum. Kumbaracı’da ne zaman oyuna gitsem daha girişte beni samimiyet hissi kaplıyor. Bazen bu yüzden objektif bir seyirci olamıyorum.
Oyun Babil’de, yeraltında ikinci bir krallık kurup, kendini kraliçe ilan etmiş Semiramis’in halkı ve ailesini korumaya çalışma mücadelesi içinde kendi günahlarıyla yüzleşmesini anlatıyor.
Semiramis rolünü oynayan Sevil Akı’yı izlerken sürekli bu rolü ondan başkasının oynayamayacağını düşündüm. İnanılmaz! Kusursuzdu!
Semiramis’in kızını oynayan Ceyda Akel’i izlerken gerçekten yoruldum. Özellikle kapalı ağzı ve dişlerini sıkarak sert kadın imajı sağlamaya çalışması beni çok yordu. Üzgünüm karakter ile bağ kuramadım. Aynı şekilde Meriç Rakalar fazla zorlama ve samimi bulmadığım bir yerden oynamayı seçmişti. Ancak her iki oyuncuyu ilk kez izleme şansı bulduğum için birkaç oyunda da ayrıca izleyip değerlendirmem daha doğru olur. Ancak ikisinin de karşısında pürüzsüz oyuncular olması, ekstra bir şeyler yapma çabasına mı sebep oldu diye düşündüm (?)
Murat Kapu ve Gülhan Kadim mükemmel bir ikili olmuşlar. Samimiyetleri, sempatileri oyuna ayrı bir renk katmıştı. Sadece Murat Kapu’yu bazen farklı rollerde izlediğimde de bu tarzını sık sık görüyorum. Bazen aynı karakteri izliyormuşum hissi geçiyor.
Tolga İskit mükemmel bir detaysın! Ne söylesem az kalıcak. Kalabalık duasından sonra böyle bir rolde, tertemiz oynamış. Böyle bıçak sırtı rollerde bu kadar duru oyunculuklara az rastlanır!
İbrahim Arıcı’yı ilk kez izleme fırsatı buldum. Enerjisine hayran kalmamak mümkün değil. Çok çok rahattı sahnede ve o kadar üzerine giymiş ki rolü çok çok beğendim.
Ayşegül Uraz rolü ona yakıştıramadım neden bilmiyorum ama kendisini defalarca izleme fırsatı buldum ancak bu rol için doğru seçim olmadığını hissettim. Enerjisi ve cast olarak bana inandırıcı gelmedi.
Genel olarak oyunun sade ve akıcı bir anlatımı var. Konu karmaşık görünüyor ancak yalın bir anlatımla çok güzel akıyor. Kumbaracı kalitesi şaşırtmadı :)
Oyunu bugün İstanbul AKM Tiyatro Salonu'nda izledim.
Başrol oyuncusu başta olmak üzere tüm oyuncular ve koro çok iyi performans gösterdi.
Oyun bu sezon izlediğim en belirgin savaş karşıtı oyundu.
Sezon başında "Yedi Kadın" oyununda "Mandy" rolünde izlediğim Lalizer Tuinman'ı sezon sonunda "Kapıların Dışında" oyununda "Kız" rolünde izledim. Farklı karakterleri canlandırdığı iki oyunda da çok başarılıydı.
Bu oyunda şarkılar doğal söylenseydi (playback olmadan), belki küçük bir orkestra veya sadece piyano olsaydı, gereksiz ışık çakmaları yapılmasaydı, oyuncuların sesleri daha net duyulabilseydi (AKM Tiyatrosu akustik sorunu) ya da en azından şarkı sözleri üstte yazılı (Bu sezon AKM Tiyatrosunda oyunlardan bazıları üst yazılı oynandı) geçebilseydi çok daha iyi bir oyun izleyecektik.
Oyuncuları aşan bu sorunları bir yana koyarsak, hepsi çok yetenekli oyuncuları ve korosuyla birlikte tüm oyun kadrosunu, çok fazla emek verildiği belli olan bu özenli ve özgün çalışmaları için kutluyorum.
Kapıların Dışında / İstanbul Devlet Tiyatrosu