Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Oyunun ilk on dakikası genel anlamıyla değişik ve kabullenip oyuna ısınması zor olsa da gayet iyiydi diyebilirim. Sahneyle ve ışıkla senkronize olmuş oyuncular anlatılmak isteneni karşı tarafa geçirdiler.
Oyun,babası tarafından şiddete uğrayan fakat yaşadığı ülkede kaçak kaldığı için bu eyleme sessiz kalmak zorunda olan genç bir kadın ile yine kaçak bir şekilde hayatını annesi ile devam ettirmeye çalışan okuma hayalleri olan genç bir adamın yaşadığı süreci anlatıyor. Bu iki gencin karşılaşması güzel başlasa da hikayenin sonu öyle bitmiyor. Birini her ne sebepten olursa olsun çok bekletirsen sevginin de güvenin de kapılarını kırmış olursun. Sonradan çıkıp gelmeler geçmişi film şeridi gibi önüne getirse de o sahneler çoktan maziye karışmıştır ve artık yeni bir hayatın yeni bir sahnesini oynuyorsundur. Karşına sana değer veren biri çıkmıştır ama sen geleceğin için geçmişi de hayata bir şekilde konumlandırmaya çalışıyorsundur. Bu ikilimi yaşayan genç bir adamın hikayesi sığınak. Bu sığınaktan kurtulmak için hayatındaki insanlarla bir yol kat etmek zorunda.
Oyunculara geçecek olursam ağlama sahneleri hariç çok da beğenmediğim bir performans yoktu. Zaten kendini ispatlamış oyuncular. Ayrıca toplumun çoğunda karşılık bulmayacak sahneleri cesur bir şekilde oynamayı başarmışlar.
Oyun biraz daha kısa olabilir miydi? Bence olabilirdi. Yabancı bir metne eklemeler yapmak mı tamamen orjinalliği korumak mı? Orasını ben de bilemiyorum oyun özelinde. Genel olarak iyi bir oyundu. Emeği geçen herkesin emeğine sağlık, teşekkür ederim.
Sonbahara Son Güller / İstanbul Devlet Tiyatrosu