Afife, Türk tiyatrosunun öncü kadın figürlerinden Afife Jale’nin hayatını ve mücadelesini sahneye taşıyan etkileyici bir prodüksiyon. Oyun, hem tarihsel hem de toplumsal açıdan derin bir konuyu işliyor ve bunu sanatsal bir zenginlikle sunuyor. Sahne tasarımı, kostümler ve ışıklandırma, izleyiciyi adeta Afife’nin yaşadığı döneme götürüyor; bu unsurlar gerçekten büyüleyici bir atmosfer yaratıyor. Demet Evgar’ın performansı ise oyunun en parlak noktalarından biri: Afife’nin tutkusunu, direncini ve kırılganlığını her anında hissettiriyor, sahnede adeta bir yıldız gibi parlıyor. Tilbe Saran ve Necip Memili gibi usta oyuncuların katkıları da prodüksiyonu daha da güçlendiriyor.
Ancak oyunun kusursuz olduğunu söylemek zor. Temposu yer yer düşüyor ve bazı sahneler gereksiz uzatılmış hissi veriyor. Bu durum, izleyiciyi zaman zaman yorabiliyor ve dikkatin dağılmasına neden olabiliyor. Yine de, bu ufak aksaklıklar genel deneyimi gölgelemiyor. Afife, tiyatroseverler için kaçırılmaması gereken, hem görsel hem de duygusal açıdan doyurucu bir oyun. Bütün oyuncuların emeklerine sağlık.
Bilirbilmez, trajikomik dokusuyla hem güldürüp hem düşündürdü. Zamanın nasıl aktığını anlamadım; sahnedeki samimi performanslar ve zekice kurgulanmış diyaloglar dikkatimizi öyle çekti ki... İnsanın kendi kabuğuna çekilişini bu kadar incelikle anlatan bir oyun seyretmek, konfor alanınızdan çıkıp "yaşayan" bir sorgulamaya davet gibiydi. Emeği geçen herkesin ellerine sağlık, alkışlarınız hiç eksilmesin!
39 Buçuk Basamak / Tiyatroadam