tiyatro dediğin sanat benim için biraz bu oyun gibi. öyle büyük ve görkemli hikayelere ihtiyaç yok, dekorların, ışıkların şaşasına da. içten, samimi, ne anlattığını, niçin anlattığını bilen bir metin ve iyi oyunculuklar. feramuz pis seyircisine çok iyi hissettiren bir oyun. genelinde bir Yeşilçam havası, nostaljik bir hissiyatı var oyunun, buna da bayıldım. oyuncuların aralarındaki kimya ve yıllardır birlikte oynamanın verdiği o aile hissinin gerçekliği çok etkileyici.
tek eleştirim ve yavan bulduğum kısmı mahsun kırmızıgül filmi kıvamındaki finali. bence böyle bir final olmadan da biz yine bu oyundan gözlerimiz dolu dolu ayrılabilirdik.
yazarımızın yolu çok açık. nice oyunlarını izleyeceğiz umarım. buradan da bize Feramuz gibi bir karakterini verdikleri için Sema Hanım'a ve harika oyunculuğuyla seyirciyi büyüleyen Çağdaş Bey'e teşekkür ederim.
Fil Rüyası / Bitiyatro