Oyun dekoru ve ışık harika olmuş. Ancak metnin oldukça zayıf olduğunu düşünüyorum. Ana fikrin seyirciye geçmediği, sessizliğin ve anlamsız konuşmaların bir süre sonra oyundan kopmama sebep olduğunu ifade edebilirim. Harika bir düşünce iyi bir metinle ele alınabilirdi. Oyuncuların da bu duyguyu tam anlamında veremediklerini ve performanslarını geliştirebileceğini düşünüyorum. Müziğin olması atmosferi daha olumlu bir hale taşıyabilirdi.
Konu burada gayet güzel yazılmıştı. Dolayısıyla bu umutlarla gittik oyuna ama senaryo çok zayıftı gerçekten. Daha derin diyaloglar beklemiştik. Sahne, dekor gayet iyiydi.
senaryo çok zayıftı...cocukluk donemi iyi olsa da tekrarlar ile sürdü... yetişkinlikte de senaryoda vurucu bir yer yoktu. yüksek puanı diğer oyunlara haksılık diye dusunuyorum
Ben tek kişilik oyunlardan nefret ederim, çünkü hiçbiraz zaman beni oyunun içine çekemez fakat bu öyle değil. Bu korkunç bir performans. Tebrik ederim muazzam
Yaklaşık 80 dakika süren, tek perde, iki kişilik bir oyun.
Oyun hakkındaki genel yazılmış yorumlardan farklı olarak, kötü bulduğumu belirterek başlamak istiyorum. Temel olarak metinden ve aktarım biçiminden memnun kalmadım.
Bunu şöyle detaylandıracağım; öncelikle metin bana derinlik olarak eksik geldi. Evet, ‘kardeşlik yarışları, baba oğul çatışmaları, aile büyüklerinin saygı kavramı’ vs. konulara değinilmiş, fakat bana çok yüzeysel kalmış gibi geldi. Kardeşler arası kavganın duygusunu, baba oğul arasındaki çekişmenin derinliğini ya da ölen babayla aralarında söylenmemişliklerin ağırlığını çok az hissettim. Çoğunlukla tahmin ettim diyebilirim. Bunda oyunculuklar ile ilgili herhangi bir eksiklik olduğunu düşünmüyorum. Bireysel olarak performansları iyiydi. Bir tek yetişkin dönemleri canlandırmaları, çocukluk dönemlerinden zayıf kaldı. Bahsettiğim eksikliğin, metin ve diyaloglar arası verilen es sürelerinin, sözsüz boşlukların fazla uzun olması olduğunu düşünüyorum. Bana göre bu oyun 75-80 dakika yerine, ritmini/temposunu daha iyi almış bir biçimde, maksimum 60 dakikada daha vurucu hale gelebilir. Şu şekliyle çok bekletiyor kendisini.
Sahne tasarımını ise övmek isterim. Tüm detaylarıyla, özenilmişliği ile kendisine hayran bıraktı. Emeği geçenleri alkışlıyorum.
O Zaman Küs Ölene Kadar! / Yapı Tiyatro