Hasan Can
@h.kaymaz.can
TAKİP ET2,361
Toplam yorum görüntülenme
Hasan Can Aktiviteleri
-
-
-
-
Oyunu prömiyerde izledim. Uzun zamandır bu denli zarif bir iş görmemiştim, her şeyden önce bu beni tiyatro adına heyecanlandırdı.
aslında oldukça sade bir metin, temel çatışmalara dayandırılmış ama metnin sahnelenme biçimi, YANİ TİYATRO dediğimiz şey tıkır tıkır işliyor. sahnede görsel bir anlatı var. yönetmen Bilge hanım tiyatro metinlerinde sık sık gördüğümüz '"tablo" tanımını tamamen resme ve perspektife dayandırmış. film gibi bir şey kurmuş sahnede. kimi zaman gördüğüm şeye bakmaktan metni dinlemeyi kaçırdığım oldu..
Reji tekste yaklaşımından tasarımı renkler üzerine kurdurmasına kadar kendi cümlesini savunabilmiş ve oyuncuların her biri –düşük performanslılar bile– bu cümleyi her an taşıyor.
geçişlerdeki silüetler bana, farkında olmadığımız anlarda kendi hayatımızın içinden de böyle süzüldüğümüzü düşündürdü. kendimi o geçişlerdeki silüetlerden biri olabilirmişim gibi hissettim.
kostümlerde Nalan hanımın imzası, dekorda Hakan beyin minimal çizgileri ise bambaşka bir noktada olmuş. rejinin kurmak istediği anlatı sadeliğine ve görsel şölene hizmet etmeyi başarmış ve hatta bu şöleni mümkün kılmış.
Karin'i oynayan oyuncu, Fulya Koçak, melodrama hiç kaymadan kendi acısından konuşan birine zerafetle hayat vermiş. kendisini daha çok sahnelerde görsek diye düşündüm. Ankara DT'denmiş sanırım.
Zeynep karakterine can veren İrem Arslan'ı aksak zannettim gerçektende. hatta oyunun sonundaki kalça çıkığı hikayesi gelmeseydi böyle sanmaya devam edecektim.
Amir tüm ciddiyetin ortasında keyif veren bir nüans olmuş
tüm bunlar bir araya gelince metindir, kelimedir, zülfü beyin standart anlatısıdır vb şeyler ortadan kalkıyor, bir bütün ortaya çıkıyor.
oyun iyice pişince tekrar izlemek isterim. izleyecek olanlara da tiyatronun görsel anlatısının kıymetini hatırlamalarını öneririm.
emeği geçenlerin ellerine sağlık -
Oyunu dün akşam seyrettim. Zülfü Bey birkaç romanı dışında çok hakim olduğum bir yazar değil ancak oyun yazdığını duyunca heyecanlandım. Heyecanım da boşa çıkmadı. Romanlarındaki katmanlı yapı burada da kendisini göstermiş ancak romanların aksine tiyatro metninde oldukça basit bir anlatıda bu katmanlı yapıyı yakalamış. İki turist hikayesi olarak başlayıp iç içe geçen 4 ötekinin hikayesi. Evet belki ön yargıları bir çırpıda yıkmıyor oyun ama ön yargıyla yaklaştığımıza ne denli muhtaç olabileceğimizi gösteriyor. bu yönüyle naif bir metin gördüm ben sahnede.
Yönetmenin oyun boyunca, birbirinden bu denli uzak karakterleri ve uzak sahneleri aynı üslubun parçası olarak var edebilmesi takdire şayan. Tüm farklılıkların aynı yaklaşımdan, aynı incelikle çıktığı kolaylıkla okunuyor.
Işık, dekor ve kostüm tasarımının da yardımıyla bütünlüklü bir konsept var rejide. Bunu görmek benim adımı oldukça güzel bir deneyimdi.
Oyuncuların bu denli farklı ritimleri bu şekilde bütüne taşıyabilmeleri ise ayrıca takdire şayan. Yukarıda bahsettiğim üslubun parçalarına dönüşebilmiş her bir karakter.
Müziklerin ve ışıkların da desteğiyle mod inşası oldukça dengeliydi. Karakterlerin Türk dizisindeymiş gibi duyguları kanırtmadan, acının soğukluğundan hikayelerini seyirciye geçirebilmelerini sağlıyor.
Emeği geçen herkesi tebrik ederim, bol alkışları olsun oyunun.
Duvar / Elf Yapım