İlk izlediğimde "şifalı bir rüya gördüm" demiş ve tekrar izlemeye niyet etmiştim, çok şükür 1 yıl sonra tekrar izlemek nasip oldu. Yine çok etkilendim ve çok sevdim!
Salona girdiğimiz anda bizi karşılayan oyuncular, otantik dekor, sahnenin kokusu, dokusu, renkleri, sesler, niyetler, dualar ve spoiler olmaması için yaz(a)madığım pek çok özel detayla sadece bir tiyatro oyunu izlemedim, adeta başka bir boyuta taşınan ruhum şifalandı...
Derleyen, yöneten ve hatırlatan Gökçe Kurt'u, müzı̇ğı̇ ve sesiyle şı̇fa olan Dede Korkut Bahri Çakır‘ı, başarılı oyunculuğuyla can verdiği karakterleri bize yaşatan Ali Ertekin'i ve Şamanik müzı̇ğı̇yle kalp ve ruhumuza ulaşan Fuat Yıldız'ı hala ayakta alkışlıyorum.
Oyunda da belirtildiği üzere “mühürlü kalpler işitmez, bu iş nasip işi.” Naçizane tavsiyem, açık bı̇r kalple ı̇zleyin lütfen. Köklerı̇mı̇zden sonsuzluğa bı̇rlı̇ğe, sevgı̇ye, ışığa, şı̇faya ve hatırlamamıza vesı̇le olsun. "Hakk'ın yaktığı ışık hiç sönmesin." Amin...
Bir Nefes Dede Korkut / İstanbul Devlet Tiyatrosu