🎭Oyunu, oyunun anlatım dili ile kısaca yorumlarsam: Baba, otorite, bu güç figürü ile hesaplaşma, sevme biçimleri, mesafe koyarak sevmek, gençliğimin Türkiyesi, biz duygusunu hissetmek, kayıp, yas, kılavuz metaforu.
🎭Evet işte oyun da bana aynen böyle parça parça duygusunu vermeye çalıştı. Öncesinde fuayede başlayan ön konuşma, kılavuzun yer yer seyircilere okutulması, sarılma için bir seyircinin oyuna dahil edilme mantığını anlayabiliyorum ancak buna rağmen en azından benim nazarımda bir bütün olarak temas etmedi oyun bana.
🎭Lakin bir sahne var ki; evladın kafasının içinde yankılanan ve bizim de dış ses olarak duyduğumız babanın sözleri ve her bir balonun isyan şeklinde patlatılışı. Bu sahne gerçekten hem dramatik hem artistik açıdan çok güçlüydü. Bu arada oyunun ışık uygulamasını ve dekorunu beğendim.
🎭Size kalan, kaybettiğiniz kişilere söyleyemedikleriniz ise, oyun en azından bir kısım seyirci için bunu tersine çevirmeye vesile olabilir. Ne mutlu o seyircilere. Bu akşam prömiyeri gerçekleşen oyunun, ekibin yolları açık olsun.
Zaman zaman sıkılsam da genel anlamda bence keyifli bir oyundu. Ayşegül Uraz ve Kardelen Arpacı'yı ilk kez izledim. Oldukça başarılılardı. Bence ikinci perde daha eğlenceliydi ama genel olarak getirilen farklı yorumu beğendim. Verilen düşük puanları hak etmediğini düşünüyorum.
Çok güldük, çok eğlendik, oyuncuların performanslarına hayran olduk, kostümler bizi büyüledi. Çok güzel 2 saat geçirdik. Kötü yorumlara aldanmayın gidin.
18. yüzyılda yazılmış eseri birebir izlemek isteyenler bence sizler mum ışığında evinizde oturabilirsiniz.
Seni Uzaktan Sevmek / 484 Urban Garden