Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Bu oyun bir hikâye anlatmakla kalmayıp geçmişten günümüze Türkiye tarihi hakkında bize bir ayna tutuyor. 1915’ten günümüze kadar gelen göç hikâyeleri, bireylerin yaşamlarındaki değişimler ve toplumun tarih boyunca yaşadığı dönüşümler sahneye aktarılırken siz de seyirci olarak bu yolculuğun bir parçası haline geliyorsunuz.
Oyun, göç konusunu merkezine alarak insanın aidiyet duygusunu, kayıplarını ve yeni başlangıçlarını ele alıyor. Farklı zaman dilimlerinden karakterlerin benzeyen hikâyeleri zaman zaman hüzünlü zaman zaman da esprili bir dille sahneleniyor.
Son yüzyılda Türkiye’de yaşanan adaletsizliklerin, sömürgeciliğin sadece isim değiştirdiğini ancak yaşananların tamamen aynı olduğunu görmek oyunu etkileyici kıldığı kadar bizleri de bir kez daha düşünmeye sevk ediyor. Oyunun sonunda gösterilmeyen bazı kısımlar için söylenen “Sizlere bunları niye göstermedik biliyor musunuz? Yine seyirci kalmayın diye” sözü ile oyunun yazarı Emre Cingöz büyük bir alkışı hak ediyor ve hepimizi düşünmeye çağırıyor.
Oyunun akışı konusunda benim açımdan geç anlaşılan tek nokta 2.perdenin hangi zaman dilimi olduğuydu. Oyun ilerledikçe 2016 Türkiye’si olduğunu anladığım zaman dilimini ben başta 1980 yılı sanarak izledim. Buradaki zaman kavramı için en baştan daha anlaşılabilir kılınacak detaylar eklenebileceğini düşünüyorum.
Ana dekor, zamanı ve sistemin çarklarını anlatan bir değirmen şeklinde oyun boyunca bize kendini gösterdi.
"Turnusol" oyunu geçmişle bugün arasında kurulan bir bağ aslında ve ben bu detayını sevdim. Göç etmek zorunda kalan, köklerinden koparılan insanların yaşadıkları sancıları anlamak için izlenebilecek güzel bir oyun olmuş.
Oyun ekibinin çoğunun asıl mesleği oyunculuk değil. Benim için bu oyunu ayrıcalıklı kılan nedenlerden birisi de bu; sanatın, tiyatronun birleştirici gücünü görmek. Sahnede izlediğim tüm oyuncular gönüllerini ve emeklerini sanata adamış ve bunu da seyirciye en içten halleriyle yansıtıyorlar. Hem mesleklerini bırakmayıp hem de kendilerini sanata adayıp tiyatroyu hayatlarında tuttukları için gönülden tebrik ediyorum. Umarım içlerindeki sanat ateşi hiç sönmez!
Yüreğinize, emeğinize ve enerjinize sağlık Katot Ekibi! Bol seyircili ve alkışlı nice oyunlar diliyorum.
Pandora'nın Çorbası: İlk Günah / İnsanlık Komedyası