Çiğdem Mezguaşe
@cigdemmezguase
TAKİP ET54,498
Toplam yorum görüntülenme
Çiğdem Mezguaşe Aktiviteleri
-
-
‘Hikayen varsa yaşarsın, hikayen yoksa sen de yoksun’ diyor bir meczup, ve sonra bin yılların hikayesine tanık olmuş, hikayelerin kendisi oluvermiş bir efsunlu şehri, İstanbul'u alıyor da koynuna simadan simaya girerek anlatıyor 'ilk hikaye'sini. Nizam ve keşmekeşin savaşımı, müthiş işgalci bekleme hallerinin arasında zuhur ediyor. Sırlarla ve sırrı bozuklarla dolu bir anlatı.
Bu oyun üzerine her yazılan şahsi olurmuş gibi geliyor bana, zira şahsi bir deneyim yaşamadan oyunu takip etmek, izlemek mümkün değil sanki. Yani bir kapılırsanız, oyunun akışına kendinizi bırakmamanız, mesafeyle izlemeniz namümkün bence.
Çok keyifli bir seyir, çok yüksek bir oyunculuk performansıyla güçlü, lezzetli bir metin ortaya konmuş. Hele de kubar dumanıyla İstanbul'un çöküntülerine ve dahi yükseklerine seyahatimizi mümkün kılan o bölüm var ya... Ah o bölüm var ya... Kurmacanın ve sanatsal aklın oyunculuk yeteneğiyle birleştiği muazzam parlak bir an.
Hah bir de metinler arası diyalog anlamında, pek sevdiğim İhsan Oktay Anar kaleminin atmosferini soludum oyunda.
Bir iki kelam da, 'ne olsa daha da büyülü olurdu'ya dair... Çünkü niye, insan dediğin mahlukat tatminsiz, izleyici desen daha da fena.
Giriş bölümü fazla mı dağınık acaba dedim kendime. Biraz daha kısa mı tutulsaydı acaba? Ya da biraz daha az mı referansla? Bilinçli de yapılmış olabilir tabi. İkinci olarak da biraz daha minimal dekor olsa mıydı dedim . Mesela o muhteşem duman bölümünde, bir ufak sis. Evet, son dönemde yaygın eğilim, az dekor, sade reji -ki burada oyunun rejisinin, mutfağının da pek tadında olduğunu belirtmeliyim-. Sadece, özellikle de tek kişilik oyunlarda, biraz daha dekor oyuncu ve paralelinde izleyicinin oyunla hemhal olurken daha odaklı olmasını sağlıyor sanki.
Bu efsunlu deneyim için emek veren herkeslere bin şükran!
Bir de oyun bittiğinde çağrışarak aklımda yankılanan;
ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
sabahlar, akşamlar, sevinçler, tasalar yok.
ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok!
Ömer Hayyam
-
-
-
-
Oyunu Zorlu PSM'de izledim. Öncelikle harika prodüksiyon, böyle güzel reji ayakta alkışlamalık. Mozart'ın müziğiyle harmanlanmış sahneler, o zor partisyonları icra eden sanatçılar, muhteşem bir ışık, seyirciyi şaşırtarak oyuna dahil eden mise-en-scene'ler... Ayrıca başarılı dekor, makyaj, kostümler... Lezzetine doyum olmaz. Sadece bu zevki tatmak için seyirci koltuğuna oturulur.
Oyuna gelecek olursak, galiba beklentimi çok yüksek tutmuşum. Mozart, Okan Bayülgen tarafından hayli enerjik, yüksek performansta sergilenirken karakter içeriği biraz 'karton' kalmış bence. Diğer yandan Selçuk Yöntem gibi başarılı bir oyuncunun canlandırdığı Salieri de, tamamen oyuncuların performansları arasındaki farklılık nedeniyle, Mozart'ın bu yüksekliğiyle biraz uyumsuz bir yumuşaklıkta şekillenmiş gibi. 'Toz kondurulmaz bir klasik eser' izleyeceğim hevesiyle bu oyuna çekilmemden kaynaklı muhtemelen, repliklerin modernliği de nasıl desem '18. yüzyıl bu değil ama' hüznü yaşattı yer yer.
Uzun lafın kısası, Okan Bayülgen başta olmak üzere başarılı oyuncu ve müzisyen kadrosunu, PSM'nin hoş ortamında izlemek hayli keyifliydi. Ancak çok başarılı oyuncuların da bazen ten uyuşmazlığı sanıyorum oluyor. Ve dönem müptelası kimi izleyicilerin algısı, tam da o döneme odaklanmışken tesadüf ettiği 'çağdaşlaştırmaları' olumsuz seçebiliyor. -
-
-
-
Kalabalık Duası / Fiziksel Tiyatro Araştırmaları