Mevlam bir yüz vermiş, dökme aşağıya, kaldır be demiş. İki göz vermiş, bak gözüne de anla kim nedir, necidir demiş. Bir ağız vermiş, gül be demiş, nedir somurttuğun? Bir ses vermiş, anlat be abla demiş, yeter konuştuğun kafanın içinde. Bir gönül vermiş, hemi de ne vermiş. Boğma öfkeye, dök gitsin hepsini kadehlere, sev gönlünce demiş. Bir hayat vermiş, herkes yaşarken sen ne diye izler durursun demiş, yaşa demiş. Arafı sen kısılıp kal diye mi yaptım demiş. Kim boğduysa yüreğini, baba, koca, kocana benzeyen herifler, vur tekmeyi kalsınlar içerisinde. Trillerinle makam makam gez, omuzlarını kaldır döktür, ağırla makamında herkesi. Burası senin be, kim karışabilir sana, söyle türkülerini gönülden. Hem ne demiş Neşat Baba kötü insanIarın türküIeri yoktur!
Pınar Güntürkün'ün sesi öyle bir içime işledi ki gözlerim yaşardı. Gülüyordum ama içten içten bunun derinlerinde bir acı var diyordum. Bir salon dolusu insanı ayrı aldı götürdü. Acısı olmayan böyle içten türkü yakamaz. Başında zil takıp oynatan, sonunda koltuğa mıhlatan bir performans.
Herkes Kocama Benziyor / Temsili Sahne