Sanıyorum yazılan yorumların bir kısmı eş dost arkadaş yorumu ki bu çok iyi anlayabildiğim bir durum bu tarz oyunlarda. Ama ben biletli bir seyirci olarak oyunu izlerken bir olmamışlık hissettim. Konu çok tekrara düşüyor. Burcu hanım iyi oynuyor fakat diğer oyuncu arkadaşlar onun oyunu yanında biraz sönük kalmış bu durum belki de yönetmenin bilinçli bir tercihidir. Dekor değişimini birçok oyunda oyuncuların yaptığını görürüz ama bu oyunda sahnede oyuncuların gidip gidip gelmesi, lisede tiyatro kolunun bir oyununu izliyormuşuz gibi bir hava veriyor. Dekor zaten çok değişken değil, onları ellemesek de çok birşey kaybetmez. Açıkcası o anlarda duygudan koptum ve finali çok vurucu beklerdim ama ne yazık ki çok soft bitti. Kısacası oyun hakkında umutluydum ama biraz hayal kırıklığına uğradım. Oyuncuların finalde seyirciye yansıyan heyecanları için çok da düşük puan vermek istemiyorum. Emeğinize sağlık. Ve bahçegalata’ya bir dipnot: müziği az olan oyunlarda üst katınızdan gelen koro çalışması seslerine göre oyun günlerini seçerseniz oyuna daha fazla odaklanabiliriz sanki…
Craft’ın her oyununda oyuncu karşılar bizi bu oyunda da öyleydi, Enis Arıkan koltuğuna yerleşmiş bizi bekliyordu. Sahne, dekoru görünce dedim yine Craft yapmış yapacağını. Bir de yönetmen İbrahim Çiçek olunca beklentim çok yüksekti ancakkkk oyun bana geçmedi bir türlü . Eksik bir şey vardı oyunda. Orijinal metnini bilmiyorum ama çeviride mi sıkıntı var anlamış değilim. Evet karakterler cuk oturmuş oyuncular da iyi ama bir şey eksik, bir uyum, bir akış. Oyun içerisinde oyunun sonunu zaten tahmin edebiliyorsunuz ve her şey o son sahneye odaklanılmış gibi geldi bana. Müzik, ışık, ağıt, bağırma, göz yaşıyla o etkiyi her oyunda görebiliriz zaten. Beklentimin çok altındaydı büyük umutlarla gittiğim Balina.
Bir de nolur oyun başlayınca almayın hiçbir seyirciyi. Öğrenemedik bir türlü tiyatro izlemeyi.
Nifas / MaaPerform