Tolga Kortunay'ın şahane yönetmenliği Veysel Alankaya'nın nefis oyunculuğuyla birleşince ortaya çok keyifli bir iş çıkmış.Sahnede izlemeyi özlediğim, samimi işlerden. Gönülden tebrikler❤️
Şükrü Veysel Alankaya canlandırdığı Abbas karakteriyle o kadar hemhal olmuş ki, biz anlatılan hikayenin içinde Abbas’ın çocukluğundan, Cahit Sıtkı Tarancı ile ilişkilerinden derken onun o hayat dolu yolculukları arasında salındık durduk. Ama bu salınım içinde pek çok duyguyu barındırıyordu. Yer yer gözyaşlarınıza hakim olamayacağınız kıymetli bir yerden gelen, duygularınızın bam teline dokunan bir yerden. Yaşamanın, yolun yarısının ve Cahit Sıtkı’nın yer yer şiirleriyle dolu, Abbas’ın candan ve derin tavrıyla karşılaşıp hikayenin içine dalıyorsunuz. Şükrü Veysel Alankaya tek kişilik oyunu ile takdiri topluyor, aynı anda birden fazla karaktere girerek, birbirinden başka duygu alemine aktığımız derin bir üslupla ve tavırla yapıyor bunu, size de seyirci olarak seyretmek kalıyor. Tüm ekibin emeğine sağlık, muhteşem bir işti. Yönetmen Tolga Kortunay ise oyunu çok güzel yönetmiş. Çok bizdendi, çok içtendi, izleyince daha iyi anlayacaksınız. Oyun bu yıl muhakkak takviminizde olsun. Gişesi bol, yolu açık olsun.
Oyunu düşününce aklıma ilk gelen kelime “duygusallık” oldu. Hikayenin doğası Abbas’ın saf duygusuyla örülmüş yumuşacık bir hırka gibi ve oyuncu da bu hırkayı gayet başarılı bir şekilde üzerinde taşıdı. Haliyle bu zincirin son halkası olan seyirciye de oyun sürecinde hırkanın sıcaklığı geçmiş oldu.
Tabi bu duygu geçişi salt oyuncunun yeteneğiyle değil öncesindeki titiz çalışmanın da bir ürünüdür bence.
Özellikle tek kişilik oyunlarda basit kostüm değişiklikleri, nesne kullanımları hem oyunu ve oyuncuyu rahatlatıyor hem de seyirlik açıdan hikayenin işlenirliğini zenginleştiriyor.
Bu minvalde bavulların matruşkavari kullanımı yeri geldiğinde kişilere, neslelere en esaslı dekora bürünmesi tam alkışlık bir icraat.
Biraz da Abbasın cinliğine aman melekliğine benziyor sahnede oyuncunun başı mı sıkıştı çanta ne güne duruyor iki tane kılı çarpıştırması yeter oyuncunun :)
Seyirci ile interaktif yerlerin olması da benim sevdiğim kısımlardandı.
Ve önemlidir, güldürü ve mizahi ögeler oyunda gerçekten hayli başarılıydı.
Sadece bence arkadaki görsel daha bir kaliteli yapılabilirdi sanki o da daha ikinci temsil olduğu düşünülünce yolda değişir gibime geliyor. Tabi sahne ile de alakalı olabilir bu.
Bir de tam hatırlayamıyorum ama sanki oyunun ortadan biraz önceki kısmınlarındaki ufak bir kesitinde şiveden uzaklaşıldı gibi hissettim. Ama tam emin değilim belki o an başka bir karaktere geçiş yapılmış da olabilir. Oyuna daha kalabalık bir grupla tekrar gitme niyetim var. O zaman daha dikkatli gözleyeceğim.
Onun dışında yolu açık olsun bu taze ve umut dolu oyunun…
Vakit Tamam Abbas / Oyun İşleri