Bu yorum için üşenmeden kaydımı tamamladım, aman tanrım ne büyük bir zaman kaybı. Yine de birkaç cümle edeceğim. Öncelikle oyun için bir bağımsız danışmanla, ruh sağlığı uzmanıyla vs. çalışıldı mı merak ediyorum. Yönetmen Tunç Şahin'i oyun çıkışı görseydim sormak isterdim. Sadece travmasına güvenen, hikayesine bile diyemiyorum, metnini tiyatronun herhangi bir aracını kullanarak (emin olun kurgu, oyunculuk, karakter diye bir şey var) bir adım ileriye götüremeyen böyle bir oyun izlemek uzun süredir başıma gelen en kötü şeydi. Hikayelerle kurduğumuz bağa geri dönelim. Kurguyu gerçeklerden ayıran şey, size gerçeğin farklı bir formunu sunmasıdır. Elbette tiyatroda, sinemada ya da edebiyatta gerçeklik aramam, beni ikna etmelerine izin veririm (emin olun, her biriyle uzun süredir flört ediyorum) ama bir temsilin cinsel istismar gibi bir travmayı kullanırken bunu bu kadar ham, sıfır duyguyla ve derinliksiz ele almasını açıkçası epey şuursuzca buldum. Kendini gerçekten üstün gören bir oyun izlemekten o kadar utandım ki oyundan erken ayrıldım. Oyundaki tek duygunun, bana kalan bu utanç olması maalesef çok acı.
Canavar / İki Tiyatro