Oyun, bana ve arkadaşıma oyun boyunca hem annelerimizi hem de kendimizi düşündürdü ve empati kurdurdu. Sahnedeki gölgelerin kendimizi yansıttığını hissettik. Kadınların basit sorulara verdikleri dopdolu cevaplar her kadının anlatmak istediği çok hikayesi olduğunu, tek bir sorunun onlara birçok anı ve yaşanmışlık çağrıştırdığını, bir daha anlatamayacaklarmış gibi var olduklarını kanıtlamak için hızla her şeyi anlatmak istemelerini ifade etti bize.
Hiç aşık oldunuz mu sorusunda, kadının hayatında tek sevdiği kişinin hiç büyümezken kendisinin sürekli yaşlandığı bölüm çok hassas işlenmişti. Kim bilir kaç kadın sevdiği erkeği mutfağın ücra köşesine sakladı yıllarca ve ona kavuşamadı sorusunu kendimize sordurdu.
Oyunda oyuncuların seslerini yükselttikleri yerde çevredeki seslerin de artması ve kadının sesini ancak böyle zamanlarda çıkarabilmesi ve onun da güçlükle duyulması çok çarpıcıydı. Gözlerim hem izlerken hem de size bunları yazarken doluyor.
Oyunun derinliğinde değinmediğim ve anlamadığım şeyler eminim çok fazladır. Bunlar da heyecanımdan ötürü paylaşmak istediklerim. Yanlış yazdığım/anladığım şeyler için mazur görün.
Ek olarak, sahnenin sadeliği, ışıklar, gölgeler oyundan aldığım keyfi katladı. Emeği geçenlere teşekkür ederim. ????????
Sevgili Arsız Ölüm - Dirmit / Tiyatro Hemhâl