Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Salona girdiğimde sahnenin 360 derece olduğunu gördüm ve çok heyecanlandırdı. Oyun başlayana kadar acaba nasıl olacak, neden bu sahne düzeni tercih edilmiş diye merak ettim. Oyuna hizmet edecek şekilde ayarlanmıştı. Güzeldi. Oyunu izlemeden önce yorumları okuduğum için endişeli ve biraz da ön yargılıydım ancak buradaki yorumların çoğuna katılmıyorum. “Metin anlaşılmıyordu, fazla teknik kalmış biraz daha seyirci düzeyine indirgenmeliydi… gibi yorumlara katılmıyorum. Oyunu anlamak için fizik terimlerini bilmenize gerek yok, gayet anlaşılıyor metin. Ondan bir endişeniz olmasın. Oyun bilimle karmaşık aile ilişkilerini anlatıyor. Bir çocuğun ailesi tarafından görülmemesi, anne olmak vb anlatılıyor. Oyunculuklar konusunda kadronun tamamı çok iyi diyemem ama ana karakterler gayet iyiydi. Özellikle Senan Kara çok iyiydi. Bazı duygusal sahneler için keşke burası biraz daha yoğun olsaydı dedim. Reji çok güzeldi. Işıklandırmalar, sahne geçişleri iyi düşünülmüş ve iyi ayarlanmıştı.
20.02.2024’te Moda Sahnesinde izledim. Alışılagelmiş oyunlardan çok farklı, tiyatro algımı sarsan bir oyun oldu. Duygu yoğunluğu fazla değil (bu algımı sarsan kısımlardan biri oldu) Oyun çok sembolik. İlk başta ses gelmemesi kafamı karıştırdı ve acaba bir teknik aksaklık mı var dedim. Oyunun akışının böyle olduğunu anlamam biraz sürdü. Neden olduğunu anlayınca camın arkasında oynanıyor olması ve ses gelmemesi çok hoşuma gitti. Artık oyunlarda ağlamaya ve duyguya boğulmaya alıştığım için bu oyunda da sürekli extrem bir olay bekledim ancak olmadı. Sıradan bir insanın hayat çabası aslında ve her ne kadar birbirimizden farklı olsak da sorunlarımızın ortak olduğunu gösterdi bana. Özellikle final çok hoşuma gitti. Farklı oluşu, alışılmışın dışına çıkılmış olması benim çok ilgimi çekti. Bi şans verin derim.
Arzu Tramvayı / Adana Devlet Tiyatrosu