Hekabe, Hekabe Değil, ama Çikolata Çikolata
2500 yıl önce Euripides tarafından yazılan Hekabe, Portekizli yönetmen Tiago Rodrigues'in usta dokunuşuyla günümüze taşınmış ve Comédie-Française gibi 350 yıllık bir toplulukla buluşarak büyüleyici bir yorumla sahnelenmiş. Moliere’den günümüze uzanan bu köklü topluluk, yenilikçi bir bakışla çağdaş kalmanın mümkün olduğunu bir kez daha gösterdi.
Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde Tiyatro Festivali kapsamında izleme şansı bulduğum bu performans, 120 dakika boyunca adeta nefesimi kesti. Oyuncular, rolden role ustalıkla geçerken, bir anne olarak bebeğimizi ilk kucağımıza aldığımız andaki o kaygı ve suçluluk duygularını içtenlikle yaşattı. Tarih öncesi intikam arzusu, bugün adalet arayışına mı evrildi? Yönetmen, dişi köpek sembolünü kullanırken “ben sadece uluyordum” diyen Hekabe'nin sesinde Nadia’nın gözyaşlarını, adaletin peşinde durmaksızın havlayan bir kadına dönüşmesini öyle güzel bir zarafetle yansıtmış ki…
Gerçekle kurgunun buluştuğu bu alacakaranlık atmosferde, bir kadının adalet arayışı yüzyılları aşarak günümüze taşındı. Seyircisini duygu seline sürükleyen bu kusursuz performans, bana tarifsiz bir mutluluk ve derin bir düşünce bıraktı.
Sanattan ilham almak böyle bir şey… Kendimi çok şanslı hissederek ayrıldım salondan.
Hekabe, Hekabe Değil / Comédie-Française