Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Gökhan ve Sedat ikilisinin oyunun temposunu bir saniye bile düşürmediği harika oyun. Psikolojik derinliği olan ve bu derinliğin oyuncular tarafından gayet güzel sahnelendiği bir oyundu.
Devlet tiyatrosu dramaturglarının oyuna hiç ama hiç mi dönüp bakmadığını sormak istiyorum. Eğer bu yazıyı oyuncular okursa zaten ne demek istediğimi çok çok iyi anlayacaktır. Bu oyunda oyuncuları çıkar geri kalan her şey boş. Ne ışık ne dekor işlevsel bir öneme sahip. Sadece oyuncuların oyunu nasıl kurtarırız çabalarını görebiliyoruz. Oyuncular içerisinde de Lalizer Tuinman’ın oyunculuğunu ve Melisa Polat’ın oyunculuğunu çok beğendiğimi söyleyebilirim. Melisa Polat çok küçük bir rol oynamasına rağmen oyunculuğunu gayet iyi gösterdi. Bu anlamda umut veren bir oyunculuğa sahip olduğunu söyleyebilirim. Lalizer bu şekilde devam ederse geleceğin önemli oyuncularından biri olacağını söyleyebilirim.
Normal şartlarda bir oyunu kesinlikle ikinci kez izlemem fakat bu oyunu iki kez izledim ve ikisinde de ayrı ayrı beğendim.
Oyunun çağdaş dramaturji ile uyarlanması ve oyuncuların yabancılaştırma tekniklerini en ince detayına kadar kullanmaları harikaydı. Bunu yaparken zaman zaman kamerayı da araçsallaştırmaları güzel bir teknikti. Kamera kullanımı tam anlamıyla yerli yerindeydi ve kusursuzdu. Dijital çağda tiyatro dediğimiz zaman böyle bir oyunu ülkemizde görmek oldukça güzel bir duygu uyandırdı.
Oyunda kullanılan güncel meselelere dair göndermeler sanki oyunun bir parçası gibi ve oyun metninin unsuru gibiydi. Bu bağlamda son zamanlarda gördüğüm en başarılı uyarlama diyebilirim.
Meselesi olan ve bu meseleyi tiyatronun bütün araçlarını kullanarak işlevsel hâle getiren bu oyun kesinlikle izlenmeye değer diye düşünüyorum.
Yalancı / Antalya Devlet Tiyatrosu