Duruyorum, bakıyorum, bekliyorum. O kadar akıcı bir şekilde hayatımızı özetliyor ki. Kendinizi, hayatınızı sorgulatan, tek kişilik bir oyunla bunlardan güzel özetlenir. Bayıldım…
Farklı karakterde 5 insan, aynı evde, kendilerini farklı sansalar da hayatlarının ortak bir noktada birleşmelesini nasıl keşfettiklerini ve bu ortak noktada aslında birbirlerinden o kadar da uzak olmadıklarını farkedişlerini anlatan baştan sona akıcı, eğlenceli ve her sahnesinde kendinizden bir parça bulduğu bir oyun. Cast tek kelimeyle muhtesem. Farklı oyuncuların bu rolleri oynayabileceğini düşünemiyorum. Emeği geçen herkesi tebrik ederim.
Bernarda Alba'nın Evi Tek kişilik dev bir kadro ile seyirciye sunulmuş. :). Oyuncu hem yarattığı karakterin sevimliliği, hem yaratıcılığı ile sizi sürekli diri tutmayı başarıyor. Günümüz yaklaşımıyla Bernarda Alba'nın evinin, tam da şu anda aynı kasvete sahip olmadan hala nasıl varolabildiğini çok derin hissettirmeyi başarıyor oyun. Bunu özellikle bir duygu sömürüsü ya da didaktik bir anlatı şeklinde yapmaması, tam da dramanın neşesinin yüksekliğ, iyi kurgulanmış altmetin ve güçlü bir teatrel çizgide ilerleyişi metni gerçekten özel kılan yönlerden. O evin kokusunu yavaş yavaş sakince burnunuza getirmeyi başarabiliyor oyun. Ancak oyunun ortalarında, başta oyununda, şakasını yaptığı duruma düştüğünü söylemek bir ufak eleştiri olarak düşülebilir. Tiyatronun yeni güçlü isimlerle böyle yol alışını, arayışları izlemek gerçekten keyifli. Bence görülesi bir oyun...
Absürt Senfoni / Proje Eksi Bir