Alternatif tiyatro sahnelerinde sergilenen oyunlarla ilgili yorumların samimiyetine nispeten güvenerek dün bu oyunu izledim. Oyunculukları ve mekanın yaratıcı kullanımını çok beğendim; fakat ortada bir tiyatro eserinden ziyade TV dizisinden bir bölüm bulmuş gibi oldum. İzle, kapat ve unut. Hikaye sığ geldi, ortaya konan çatışma bana inandırıcı gelmedi (aynı ailede 18 yaşına kadar büyümüş iki insan nasıl olur da sosyoekonomik bakımdan bu denli iki mahalleye ayrışır), kullanılan bel altı argonun güldürme çabaları yorucu geldi, bu hikayeye tanıklık eden biri olarak zihinsel ve/veya duygusal bakımdan etkilenme arzum boşa çıktı, hiç arasız 2 saati zor geçirdim (ara olsa belki çıkardım). Bu oyuna gelen değerlendirmeleri akşam oyun çıkışı yeniden okuyunca bu kadar 10 puan, bu kadar güzelleme görmekten rahatsızlık da duydum, (en altta kalmış, en eski yorumlar benim deneyimimi yansıtıyor) yorumların objektifliğinden kuşku duydum. Sahiden, sahnede ve izleyicide samimiyete güvenmek, vasatlığa teslim olmayıp meydan okuyan yapıtlar görmek istiyorum.
Tebdil / 2383yapım