Halil Şimşek Aktiviteleri

• 

  Halil Şimşek, oyun hakkında yorum yaptı
  3 gün önce

  • 7.8

    /

    5

    

    Karanlık Şarkılar / Garlik

  İzlediğim bir oyuna dair yapılan olumlu eleştiri ve beğeniler kadar “gerçek izleyici”nin yaptığı şişirmeden uzak yorumlarının da açıkça belirtilmesine inanan biri olarak doğru eleştirinin o topluluk için yol gösterici olduğunu da düşünüyorum.
  
  Sürdürülebilir tiyatro üretiminin peşinde koşmak ve süregeleni güncelle harmanlayıp tartışmak ve cüret etmek için yola çıkan yeni tiyatro topluluğu Garlik’in sahneye koyacağı ilk proje olarak İngiliz yazar Joe White tarafından yazılan ve Kasım 2022’de Londra’da Hampstead Theatre’da prömiyer yapan Karanlık Şarkılar’ı seçmelerini bu açıdan değerli buluyorum. Ülkemizde daha önce sahnelenmeyen ve seyircinin bilmediği bir hikayeyi risk alarak repertuvarına eklemek bu açıdan riskli bir iş.
  
  Bunun yanında kişisel olarak bir oyunu beğenmemin en önemli kriterleri arasında teknik detaylar kadar hikayenin özü ve hissettirdiği duygular konusunda da benliğimi etkilemesi yer alıyor. Alkolikler toplantısında tesadüfen karşılaşan iki hassas ruhun hikayesini temeline alarak sevgi, aşk, bağımlılık, pişmanlık, umut ve hafıza gibi kavramlarla ören oyun, yer yer dinamik fakat bütününde ağır bir akışa sahip yapısıyla seyircisinin sabrıyla ciddi derecede oynuyor. Duygusal açıdan ağır sayılabilecek temalar etrafına kurulan böyle bir hikayenin tam tamına 100 dakikalık süresinin tek bir perdeye sıkıştırılmış olması başlı başına ciddi bir yanlış. İlk 30-40 dakikalık diliminde hikayenin geri kalanı konusunda ümit vadeden oyunun ilerleyen dakikalarla birlikte ritmini düşürmesi, o ümit edilen vurucu etkiden adım adım uzaklaştırıyor.
  
  Bağımlılığın yıkıcı ve duygusal açıdan tahrip eden etkisini iki yaralı ruhun aşkıyla açığa çıkaran oyunda sadece sekiz sandalyelik dekor bir noktadan sonra anlatımın dalga dalga açılmasının önünde bir engel oluşturuyor. Bu noktada gerek metinde gerekse diyaloglarda yapılacak revizyonlar ve en önemlisi anlatımın iki perdeye dağıtılması, oyunu daha derli toplu bir yapıya bürüyeceğini öngörüyorum. Fakat bu haliyle oyunun tekrara da düşen ritmi, seyircinin salondan duygusal olarak doymuş bir vaziyette çıkmasının önünde büyük engel oluşturuyor.
  Beğen 1