Oyunu dün akşam boa sahnede izledim. Yoruma nereden başlasam bilemediğim için öncelikle eksik gördüğüm yanları söylemek istiyorum:
Oyunda merak öğesi yok. Oyunun başlangıcından beri her şeyi biliyoruz, oyundaki asıl çatışma ise çok geç ortaya çıkıyor. Diyaloglar gereksiz uzun ve birkaç dakikaya sığabilecek şeyler seyircinin gözüne sokularak dakikalarca işleniyor (kadının nişanlısının ne kadar ilgili olduğu gibi). Bazı eylemlerin amacı yok örneğin kadın bir sahnede sigarayı yakıyor iki fırt alıp söndürdükten birkaç sahne sonra tekrar yakıyor. Şarap doldur. Neden? Doldur işte. Bazı tekrara düşülen kalıplar vardı: “Bana kimse … demesin artık!” “O ne demek canım!” “Aferin!” gibi kalıpları kulağımı tırmalayacak kadar fazla (dolayısıyla gereksiz yere) duydum.
Oyunculuklar konusu ise apayrı bir konu, kadın ve erkek kardeşin oyunculuğu biraz kalıp oyunculuğu gibi olmakla birlikte bazı sahnelerde etkileyiciydi. Genel olarak çok etkilenmememin yönetmenin hatası olduğunu düşünüyorum, bütün oyunlarda olduğu gibi. Boa sahne zaten küçük bir sahne, o kadar dekora gerçekten gerek var mıydı? Bir de neden oyuncular sahneyi bu kadar boş bıraktı bunu da anlayamadım, en büyük sorun bence es’lerin süresi. Bir sahnede ise herkes çıktı dekorla karşı karşıya kaldık.
Tüm bunların benim öznel görüşlerim olduğu unutulmamalıdır, oyunun dünyasına girmiş ve ağlamakta olan en az 3 seyirci gördüm. Yani benim gibi oyun bana bir şeyler öğretsin, farklı bir bakış açısı katsın, bir şeyleri sorgulayayım diyerek gitmiyorsanız pekâlâ güzel bir oyun.
Babamın Doğum Günü Partisi / Haha Tiyatro