16 Aralık akşamı Tekel sahnesinde’nde bambaşka bir şey yaşadık biz. Hepimiz.
Duyguların lineer bir yapıya değil de dairesel bir yapıya sahip olduğunu, kapsayıcı bi strüktüre sahip olduğunu hissettirdiğini, bazen içimize dolup bizi patlatacakmış hissine de büründürdüğünü ya da dışarıdan bizi saran, bize sarılan şeyler olduğunu (ve birçok şeyi) düşündüm çıktığımda oyundan. Bir yandan toplum olarak bir yandan tüm dünya olarak dertlerimizin, problemlerimizin bireyselliği ve aynı zamanda ortaklığı durumunu bize hatırlatan bir oyundu. Kök, ev, yurt, benlik kelimeleri etrafında düşünüp durdum. Hala da düşünüyorum. Ne yaptın bana Khora? Her ne yaptıysan teşekkür ederim. Emeği geçen herkesin eline, emeğine, ruhuna, sevgisine sağlık.
Khôra / Echoes Sahne