Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Bu oyun, hassas bir naiflikle izleyiciyi düşündürüyor. Hepimizin aşina olduğu ama perde arkasına tıkıp, dikkat etmediğimiz içimizdeki kadim bilgileri... İzleyenler aslında farklı yönlerden tek bir bütünü fark ediyor. Bende kalansa "bugünkü aklım olsaydı" klişesiyle yüzleşmek oldu. Emeklere sağlık...
Kesinlikle çok farklı çol başarılı bir oyundu, çol farklı alemlere götürdü, düşünmeye yönlendirirken aslında günlük hayatta insan doğasını yansıtıyordu, çok emek harcanmış, profesyonelce üzerinde çalışılmış, emeklerinize sağlıkk
Bu oyundaki hiçbir oyuncuya isim verilmemiş. Oyunculara kıskanç, öfkeli, neşeli gibi karakterler yüklenmemiş. Çünkü bunlar biziz. Çoğu zaman en yakınımızdakilere söylemek istemediğimiz şeyleri bu oyunda duyabiliyoruz. Yazar, entelektüel bir birikimle dünyadaki tüm insanları 5 eşit parçaya bölmüş. Her bir epizotta bir oyuncu diğer oyunculara kendindeki tüm insanlığı veya bilgiyi bırakıyor. Yazar/yönetmen, her bir oyuncuyu ilmek ilmek işledikten sonra son epizottaki oyuncunun performansıyla beraber oturduğumuz yerde bizi kendimize ele veriyor.
Oyunun prömiyerini izledim ve tam anlamıyla hayran kaldım. Karakterler çok ince işlenmiş, hepsi seyirciyi ikna edebiliyor. Oyunculuklar bir harika; onlarla beraber terledik sanki, onlarla aynı çatışmaları, umudu, boş vermişliği ve kafa karışıklığını yaşadık.
Oyuna kendinizi kaptırmak işten bile değil. “Ay aman çekil itme beni” sözleri aklınızdan uzun süre silinmeyecek. Spoiler vermek istemem ama oyunun başındaki diyalog öyle iyi çalışılmıştı ki ben bilgisayardan loop’a aldılar sanmıştım. Harika bir oyun, karın lapa lapa yağdığı bir gecede izlemek daha da büyülü kılmıştı. Kesinlikle izlenmeli
Çekil! İtme Beni / Apartman Sahne