-
Jean Genet’nin bu zor ve çetrefil metninin üstesinden çok iyi bir şekilde gelinmiş. Dekor, ışık, kostüm ve müzikler çok iyi. Genet’nin karanlık dünyası sahneye detaylardaki sürprizlerle yansımış. Oyunculardaki bağlılık ve ekip çalışması seyirciye geçiyor. Bu yılın açık ara en iyi oyunlarından biri olmakla birlikte son yıllarda izlediğim Türk Tiyatrosundaki en ilginç oyun.
-
Böyle sıkı bir oyun izlemeyeli çok uzun zaman olmuştu, tek kelimeyle muhteşem, sanırım iki defa daha izlerim ve her izleyişim de başka başka tatlar alırım, kaçırmayın.
-
Genet zor bir yazar. Onun dünyasını anlamak ve anlatmak hiç kolay değil. Bu sezon 30’un üstünde oyun izledim. İzlediklerim arasında en enteresan olanıydı. Oyuncuların beden ve ses kullanımları, müzikler, sahnedeki görsellik ve Genet’nin savaşı anlattığı hikayesi. Yönetmen yorumu çok ön planda ve çok başarılı. Zaman zaman hikayeyi takip etmek zor ve yorucu olsa da izlemeye değer bir çalışma. Tam bir festival oyunu olmuş. Kendimi Avrupa’daki bir festivalde oyun izliyormuş gibi hissettim. Sahnenin yerini bulmakta çok zorlandım. Ancak metroya yürüme mesafesinde. Gerçekten kaçırılmaması gereken çok iyi bir oyun.
-
Oyunu bu akşamki gösteriminde Moda Sahnesinde 2. kez izledim. Kendi mekanındaki atmosfer yakalanamamış. Oyuncuların enerjileri genel anlamda iyiydi ama teknik bir oyun olduğu için bu sahneye adapte olunamamıştı. Kendi mekanında izlediğimde genel konsept, ve ışık tasarımları şahaneydi. Ben çok sevmiştim ancak Moda Sahnesinin İtalyan planında ruhunu yitirmiş. Sezonun iddiali ve güçlü oyunlarından. Mutlaka yeni sezonda izlenmeli.
-
Zor bir oyun. İşlenilmesi zor. Oynanması zor. Sahnelenmesi zor. Beklentimi çok düşük tutarak gitmiştim. Metin hakkında bir fikrim yoktu. Metnin konusunu araştırdıkça Cezayir Savaşı etrafında dolaşan bölük pörçük bir hikaye olduğunu keşfettim. Sahnede kurulan dünya başarılı. Dekor, ışık, kostümler kalburüstü. Tekstin ele alınış biçimi ve sahneye taşınması alışılmışın dışında. Benim çok beğendiğim bir oyun olmuş sahneye taşınan. Sadece tek eleştirim bazı oyuncuların çok abartılı oynamaları. Seslendirme yapar gibi replikleri söylemeleri. Leyla - Said - Anne üçgeninde yaşanan o karanlık ve psikolojik şiddetin altı çok iyi çizilmiş. Ancak bazı oyuncuların performansı yeniden gözden geçirilmeli. Genet’nin marjinal dünyasına dokunmak beni mutlu etti. Bu yıl Tırnak İçinde Hizmetçiler ve Paravanlar unutamayacağım iki oyun oldu.
Paravanlar / Kültüral Performing Arts