Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Eylül'ü iki kez izlemiş bir seyirci olarak, Uğur Kanbay'ın bu oyununu merakla bekledim. Konusu itibariyle çok özgün, benzersiz bir oyun. Oyunculukların temposu hiç düşmüyor. Sibel Şişman'ın performansı gerçekten yoruyor, bunu çok olumlu bir anlamda söylüyorum. Yalnızca naçizane, Sibel Hanım ve Uğur Bey'in terapi gibi olan sahnesi gerçekten sakız gibi uzuyor, ona bir kısaltma yapılabilir. Tekrar izlemek için can atıyorum.
Bilmemek, doğrulayamamak, ve ŞÜPHE. Şüphe bir çeşit kanserdir insan vücudunda bence ve en hassas konulardan biri olan çocuklar üstünde herhangi bir şüphe insanın akıl sağlığını da oynatmaya fazla yeterlidir. Oyun bu duyguları o kadar güzel işlemiş, oyuncular da o kadar güzel oynamış ki gerçekten oyun sonuna kadar göğsüm sıkışa sıkışa izledim.
Arada güldürse de genel olarak gerdi beni yeterince.
Herkesin emeğine sağlık bütün çocuk sahibi olma anksiyetemi ve travmamı tetikledi. Ben biraz daha düşünmek istiyorum…
Oyunu Pax Sahne'de izledim. Türk tiyatrosunda sanıyorum ilk kez işlenen bir konu olması itibariyle (spoiler olacağı için burada işlenen konuyu kimsenin yazmaması en doğrusudur), ebeveynlik kavramının hem ebeveynin kendince hem de toplum nazarınca (seyirci bazında) sorgulandığı, çocukları koruma güdüsü üzerinden rahatsız edici o adı konulamayan "belirsizliği" anlatan modern bir oyun. Kimi oyunlarda hikaye iyidir oyunculuklar vasattır, kimisinde tersidir, kimisinde yalnızca prodüksiyon öne çıkar; bu oyunda ise bütün ögeler birbirini tamamlamış ve ortaya çok çok iyi bir oyun çıkmış. Seyirci olarak bayılarak, oyuncu olarak kıskanarak izledim. Herkesin görmesi gereken, sezonun kesinlikle en iddialı işlerinden biri. (Naçizane önerim: Kimisi oyunu 2 perde olarak izlemiş ama bizim izlediğimiz seansta tek perde ve yaklaşık 2 saate yakın idi, eğer tek perde olarak devam edecekse bence bir nebze kısaltılması sanki daha yerinde olur düşüncesindeyim).
Merakla beklediğim bir oyundu. Çok memnun ayrıldım. İşlenen hassas konu, derinlikle ve aynı hassasiyetle aktarılmıştı. Dekor, ışık ve oyunculukların ahenk içinde olduğu, güzel zaman geçirirken bir yandan da mesajı çok net alıp kendi kendinize sorguladığınız bir seyir yaşatıyorlar. Özellikle Ayşe Erbulak'ın performansına hayran oldum. Doğal ve sempatik oyunculuğu, onu izlerken kendi annemi anımsamama sebep oldu.
Böylesine inandırıcılık ve seyirciyi duygudan duyguya yolculuğa çıkarmak ayrı bir kabiliyet bana göre. Oyunun yolu açık, alkışı bol olsun. Emeği geçen herkesi tebrik ederim.
His / sfrpztf