-
Öncelikle bu oyunun çıkmasında emeği geçen herkesin, tüm ekibin ellerine sağlık. Metni çok sevdim, zekice yazılmış ve geri adım atılmamış aksine ifade özgürlüğünden mahrum bırakıldığımız bu günlerde ihtiyacımız olan gerçeklik su gibi akan bir rastlantı hikayesiyle sunulmuş. Oyunun isminden hareketle oyuna gidildiğinde tahmin edilemez bir reji ve bir o kadar tahmin edilemez karakterler görüyorsunuz. Sürprizlerle doluydu. İki karakter arasındaki zıtlık oyuncular tarafından başarılı bir şekilde sahnelenmişti. Halide Edip’i canlandıran Yusuf Nebioğlu’nun performansı bu zamana kadar izlediğim oyunlar arasında en akılda kalan karakterlerden biri oldu benim için. Beden ve sahne hakimiyeti, bu kadar yüksek tempolu bir karakteri seyirciyi hiç yormadan büyük keyifle canlandırması ve oyunu izledikten sonra bir süre kafanızın içinde tekrarlayacak kendine has tavırlarıyla rejinin ve metnin hakkını veriyor. Çok renkli ve alışılmışın dışında bir performanstı. Nazım Hikmet’i oynayan Ayşegül Karademir’de karakterinin nispeten daha sakin duran enerjisinin dışarıdan gelen uyaranlarla nasıl bir anda dalgalandığını, histeriyle olağanın arasındaki dengeyi güzel bir şekilde yansıtmıştı. İki oyuncuya da başarılarının devamını dilerim.
-
Halide ile Nazım iyi ki buluşmuş. İyi ki biz de onlarla buluşmuşuz. Bu oyunu izlemek çok keyifli. Oyuncuların bu oyunu oynamaktan aldıkları keyif ayrıca hissediliyor. Sahnede müthiş bir uyum vardı. Yüreklerine sağlık.
-
Slogan atmadan politik tiyatro yapılabiliyormuş. Bu devirde böyle bir oyun yapmak büyük cesaret işi. Taş gibi bir metin ve çok iyi iki oyuncu. Mutlaka izleyin.
-
70 dakikada bir kere bile gözümü kırpmadım desem siz anlayın. İzlerken bir şey kaçırmaktan çok korktum. Toplum eleştirisini verirken bu kadar çok güleceğimi hiç düşünmemiştim. Parmak sallamadan gözüne gözüne sokulmadan bir şeylerin söylenmesi çok hoşuma gitti. Işık ve dekor zarif bir ambiyans yaratmıştı. Bulutsuzluk Özlemi’nin müzikleri de cuk oturmuştu. Oyuncuların enerjileri bizlere de enerji verdi. İzleyin ve izlettirin.
-
Sıfır beklentiyle gittim. Öylesine bilet aldım. Ama yok böyle bir oyun. Biz toplum olarak neden ve nasıl tepkisizleştik? Niye böyle her şeyi kabullenir olduk? 20’lerimdeyken mutluydum ve mücadele ediyordum. Ama şimdi 30’lardayım ve umutsuzum. Evlendim boşandım ve bir kızım oldu. Ama onun geleceği için kaygılıyım. Bize ne oldu? Aklımda deli sorularla oyundan çıktım.
Halide İle Nazım'ın Bir Tuhaf Buluşması / gestus